2. istūc Adv. (iste u. huc), I) ... ... dahin, dazu = zu der Sache, post istuc veniam, Ter.: istuc ibam, ich wollte eben davon reden, Ter.: adde istuc sermones hominum, Cic. – / ...
1. istuc , Neutrum v. 1. istic, w. s.
fīstūca , fīstūcātio , fīstūco , s. 1. fēstūca, fēstūcātio, fēstūco.
istucine , s. 1. istic /.
stūc , s. 2. istūc /.
trādo (transdo), didī, ditum, ere, übergeben, I ... ... übergeben, überreichen, zustellen, an jmd. abgeben, mihi trade istuc, Plaut.: tr. rastros villico in manum, Plaut.: alci poculum, Cic.: ...
aequē , Adv. (aequus), I) gleich = gleichmäßig, geradeso ... ... .: aeque notus, Cic. – benevolentiā civium non aeque omnes egent, Cic.: aeque istuc facio, es gilt mir gleich viel, Plaut.: aeque eadem modestia, Varr ...
plānē , Adv. (planus), eben, flach, I) eig., im Wortspiel, nam istuc proclive est, quo iubes me plane collocare, Plaut. asin. 663; vgl. ibid. 657. – II) übtr.: A) mit klaren Worten ...
... nur subst. m. Genet., homo istuc aetatis, in dem Alter, Plaut. u. Ter.: tuus pater istuc aetatis cum esset, Auct. b. Afr. – / ... ... .: istisce ambabus, Plaut.: istācine causā, Plaut.: istucine interminata sum? Ter.: istoscine (istoscin) mores, Plaut ...
certus , a, um, PAdi. m. ... ... A) dem Entschlusse nach, 1) v. Entschlusse selbst, si istuc ita certum est tibi, Ter.: certum est tibi istuc? He. non moriri certius, Plaut.: quando id certum atque obstinatum est, ...
solido , āvī, ātum, āre (solidus), dicht machen, ... ... übtr.: 1) eig.: a) dicht-, derb machen, locum fistucationibus, Vitr.: aream cretā, zukleiben, Verg.: aquam in saxum solidari ( ...
quī-nam , quae-nam, quod-nam, Pron. interrog., ... ... sed quinam est iste epilogus? Cic.: quonam tandem modo? Cic.: quodnam tandem genus istuc tam praeclarum litterarum fuit? Cic. – II) in indirekter: quaesivit, ...
abs-cēdo , cessī, cessum, ere, weg-, fortgehen, sich ... ... abscede etiamnunc, Plaut.: procul, Ov.: retro, Sil.: hinc intro, Plaut.: paululum istuc, Plaut.: e conspectu, Plaut.: a curia, e foro, Liv.: paulum ...
1. blatero (blattero), āvī, ātum, āre, I) ( ... ... absol., malus iste verbero blaterans, Apul. met. 10, 9: quid est istuc? te blaterare atque obloqui? Afran. com. 13: ecquis audit? cum magno ...
sincērē , Adv. (sincerus), I) gut, recht, ... ... . – II) übtr., von Herzen, aufrichtig, ohne Falsch, istuc dicere, Ter.: id dicere, Catull.: loqui, Cic.: pronuntiare, Caes.: nam ...
2. fēstūca ( nicht fīstūca), ae, f., ein Werkzeug zum Einrammen, der Schlegel, ... ... II, 71, 45; II, 339, 23 u. ö. – / fīstūca nur Gloss. III, 407, 16.
ōrārium , iī, n. (v. os = Gesicht), das Schweißtuch, Schnupftuch, Vopisc. Aurel. 48, 5. Treb. Poll. Claud. 17, 7. Prud. perist. 1, 86. Hieron. epist. 52, 9. Augustin. de civ ...
fēstūco ( nicht fīstūco), āvi, ātum, āre (2. festuca), festrammen, -schlagen, fundamenta fest., Cato r. r. 18, 7: solum fest., Vitr. 7, 4, 5. Plin. 36, 188.
noegēum , eī, n. = sudarium, das Schweißtuch, Taschentuch, Liv. Andr. b. Fest. 174 (b), 32.
ab-aliēno , āvī, ātum, āre, durch Weggeben an einen ... ... eig.: a) übh. entfremden = entfernen, trennen, istuc crucior, a viro me tali abalienarier, Plaut.: nisi mors meum animum abs ...
Buchempfehlung
Von einem Felsgipfel im Teutoburger Wald im Jahre 9 n.Chr. beobachten Barden die entscheidende Schlacht, in der Arminius der Cheruskerfürst das römische Heer vernichtet. Klopstock schrieb dieses - für ihn bezeichnende - vaterländische Weihespiel in den Jahren 1766 und 1767 in Kopenhagen, wo ihm der dänische König eine Pension gewährt hatte.
76 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro