... superare, Cic.: postquam omnium animos alacres videt, Sall.: alacri et prompto ore ac vultu huc atque illuc ... ... lustig u. guter Dinge, Sen.: alacer gaudio, Curt.: donationis alacer certo gaudio, Phaedr. – m ... ... hitzig, Plaut.: al. clamor, Liv.: alacrior clamor, Tac.: ad alacriores clysteres confugere, Cael. ...
... 58. – Dav. Calactīnus , a, um, aus Kalakte, kalaktinisch, Cic. (vgl. Prisc. 2, ... ... Calactīnī, ōrum, m., die Einw. von Kalakte, die Kalaktiner, Cic. Verr. 3, 101.
ab-lacto , āvī, ātum, āre, den Säugling entwöhnen, absetzen, Cassiod. expos. in psalm. 40, 4 u.a. Eccl.
al-lacto (ad-lacto), āre, nebenbei stillen, puerum, Marc. Emp. c. 8.
ablacuo , s. ablaqueo /.
blactero , āre, bla bla schreien, v. Frosche, Sidon. ep. 2, 2, 14. Eucher. intell. spirit. 1. Vgl. blatero no. II.
blāchnon , ī, n. (βληχνον), eine Art Farrenkraut, Plin. 27, 78.
... , Cic.: animae suae, Vulg.: alacritate efferri, Cic.: illam animorum alacritatem continere, Curt.: ingens assensus alacritasque cuncta approbantium fuit, Liv.: quae alacritas civitatis (bei der B ... ... b) v. Tieren, canum tanta alacritas in venando, Cic.: alacritate et quasi laetitiā ad canendum excitari ...
alacriter , Adv. (alacer), munter, mit Lust, *Comic. pall. fr. inc. 33. p. 117 R. Amm. 14, 2, 17: Compar. alacrius, Iustin. 1, 6, 10.
bene-placeo , uī, itum, ēre, wohl gefallen, ... ... u.a. – Dav. beneplacitus , a, um, wohlgefällig, Vulg. Sirach 34, ... ... . de Isaac et anima 7, 57 in. – u. subst., beneplacitum, ī, n., das Wohlgefallen, ...
ambulācrum , ī, n. (ambulo), a) der Spaziergang, Promenadengang, die Allee, Plaut. most. 756 u. 817. Gell. 3, 1, 7. Min. Fel. 3, 3: Plur., Gell. 1, 2 ...
apolactizo , āre (ἀπολακτίζω), mit den Füßen von sich stoßen; übtr. = verschmähen, inimicos meos, Plaut. Epid. 678 G.
ablactātio , ōnis, f. (ablacto), die Entwöhnung, Vulg. gen. 21, 8.
capillāceus (capillācius), a, um (capillus), I) haarähnlich, cap. coma arboris, Plin.: folium, Plin. – II) aus Haaren bereitet, vinculum, zona, Augustin. de civ. dei 22, 8. p. 506, 20 u. ...
ampullāceus , a, um (ampulla), I) flaschenförmig, kolbenförmig, pira a collo ampullacea, Plin. 15, 55. – II) von einer (ledernen) Flasche herrührend, corium, Col. 8, 2, 15.
allacrimāns (ad-lacrimāns), tis, dabei weinend, Iuno, Verg. Aen. 10, 628: ubertim all., Apul. met. 10, 3.
argillāceus , a, um (argilla), aus weißem Ton bestehend, terra, Plin. 17, 43.
alacrimōnia , ae, f. = laetitia, Gloss. V, 264, 14.
anadendromalachē , ēs, f. (ἀναδενδρομαλάχη), griech. Name für das lat. hibiscus, Eibisch, Ps. Apul. herb. 38.
arcellacae vītēs , eine unbekannte Art Weinstöcke, Col. 3, 21, 3.
Buchempfehlung
Camilla und Maria, zwei Schwestern, die unteschiedlicher kaum sein könnten; eine begnadete Violinistin und eine hemdsärmelige Gärtnerin. Als Alfred sich in Maria verliebt, weist diese ihn ab weil sie weiß, dass Camilla ihn liebt. Die Kunst und das bürgerliche Leben. Ein Gegensatz, der Stifter zeit seines Schaffens begleitet, künstlerisch wie lebensweltlich, und in dieser Allegorie erneuten Ausdruck findet.
114 Seiten, 6.80 Euro