2. flētus , ūs, m. (fleo), das ... ... stöhnende Klagen hervorstoßen, Prop.: lamentas, fletus compendi facere licet, Pacuv. fr.: multas lacrimas et fletum cum singultu videre potuisti, Cic.: fletus et lacrimas dare, Ov.: infantium fletum infuso lacte compescere, ...
1. flētus , a, um, s. fleono. I, A u. no. II, 1.
Mīlētus , ī, (Μίλητος), ... ... f. (sc. urbs) = Miletus, die Stadt Milet, Milesiae conditor, Apul. met ... ... Mīlētis , idis, Akk. ida, f., a) Tochter des Miletus = Byblis, Ov. met. ...
bōlētus , ī, m. (βωλίτης), die beste Art eßbarer Pilze, der Champignon, Sen. ep. 95, 25 u. (bes.) Sen. nat. qu. 4, 13, 10. Plin. 22, 92. ...
Teletus , ī, m. (τελετός, vollkommen), einer der Äonen, Tert. adv. Val. 1.
dēlētus , ūs, m. (deleo), die Vernichtung, Tert. adv. Marc. 2, 24.
sceletus , ī, m. (σκελετός, ή, όν, ausgetrocknet), der ausgetrocknete Körper, die Mumie (niemals das Totengerippe [ossa], wofür wir das Wort Skelett mit Unrecht gebrauchen), ...
explētus , a, um, I) Partic. v. expleo, w. s. – II) Adi. vollständig, vollkommen, expletus omnibus suis partibus, Cic.: u. verb. expletus et perfectus, expletus atque cumulatus, Cic.
īnflētus , a, um (in u. fleo), unbeweint, Verg. Aen. 11, 172. Val. Flacc. 6, 651. Auson. parent. 10, 1. p. 47, 1 Schenkl.
obsolētus , a, um (obsolesco), unscheinbar, abgenutzt, abgetragen, I) ... ... v. der Kleidung, vestis, Liv.: vestitus obsoletior, Cic., obsoletissimus, Apul.: obsoletus (in einem abgetragenen Kleide) Thessalonicam venisti, Cic. – ...
complētus , a, um, PAdi. (v. compleo), vollkommen, vollständig, c. et perfectus verborum ambitus, Cic. or. 168. – Compar., completius, Gell. 1, 7, 20.
Telethūsa , ae, f., Mutter der in einen Mann verwandelten Iphis, Ov. met. 9, 696 u. 766.
perflētus , a, um (per u. fleo), verweint, diutino usu perfleta, Apul. met. 2, 24.
difflētus , a, um (dis u. fleo), verweint, oculi, Apul. met. 1, 6.
exsolētus , s. ex-olēsco unter exolesco.
inexplētus , a, um (in u. expleo), ungesättigt, unersättlich, ... ... lumine spectare formam, sich nicht satt sehen können an der G., Ov.: inexpletus lacrimans, sich nicht satt weinen könnend, unmäßig weinend, Verg. – b ...
paraclētus , ī, m. (παράκλητος), der Beistand, Schützer, Lehrer, Tröster, Fürbitter, Tert. de vel. virg. 1 u.a. Eccl.
ir-replētus , a, um (in u. repleo), unerfüllt, ungewährt, Paul. Nol. carm. 17, 60.
in-dēflētus , a, um (in u. defleo), unbeweint, unbeklagt, animae, Ov. met. 7, 611.
locuplētus , a, um (locuples), bereichert, locupletus acervis, Ven. Fort. vit. S. Mart. 2, 380.