mālis , Akk. im, f. (μαλις), der Rotz, eine Pferdekrankheit (rein lat. malleus), Pelagon. veterin. 12 (204 Ihm.).
Mālius , a, um, s. Māliacus sinus.
maelis , s. 2. mēlēs.
... u. Cic.: verb. perfidia et malitia, Cic.: ad omnem malitiam et fraudem versare mentem suam coepit, ... ... . – dah. scherzh., nisi tua malitia afuisset, Cic.: indicabo malitiam meam, Civ.: tamen a malitia non discedis, daß du doch ...
malīgnē , Adv. (malignus), böswillig, mißgünstig (Ggstz. benigne), I) im allg.: maledice ac maligne loqui, Liv.: malignius sermonem habere, Curt.: dicis malignius tecum egisse naturam prius, deinde fortunam, Sen. – II) insbes ...
malīgno , āvī, āre (malignus), boshaft bei etw. ... ... 4. – Depon. malīgnor , ātus sum, ārī, boshaft handeln (verfahren), Vulg. ... ... 22; psalm. 36, 8 sq. u.a.: Partiz. subst., malignantēs, ium, m., die ...
Maelius , a, um, Name einer röm. gens ... ... sen. 56. – Dav. Maeliānus , a, um, mälianisch, des Mälius, caedes, Liv.: Plur. subst., Maeliāni, ōrum, m., die Anhänger des Mälius, Liv.
mālinus , a, um (μήλινος dor. μάλινος), I) vom Apfelbaume, pruna, auf Apfelbäume gepfropft, Plin. 15, 42. – II) apfelfarbig, apfelgrün, Plin. 22, 53.
damalio , ōnis, m. (δάμαλις), das junge Rind, Kalb, Lampr. Alex. Sev. 22, 8.
dūmālis , e (dumus), strauchartig = struppig, setae, Mart. Cap. 4. § 329.
rāmālis , e (ramus), zum Geäste gehörig-, Geäst-, pix, Isid. orig. 17, 7, 72.
mālifer , fera, ferum (malum u. fero), Äpfel tragend, Verg. Aen. 7, 740.
malitās , ātis, f. (malus, a, um), das Übel, Ulp. dig. 4, 2, 5.
maelium , iī, n., s. mellum.
animālis , e (anima), I) aus Luft bestehend ... ... neutr. subst., omnia constant ex vacuo et solido, ex animali et inanimali, Tert. apol. 48: u. so Plur. animalia, Ggstz. inanimalia, Tert. adv. Hermog. 36. Ps. ...
malīgnus , a, um, Adi. (malus u. gigno ... ... im allg.: vulgus. Hor.: sermo, Suet.: capita malignissima, Sen.: oculis malignis spectare, Verg. – od. böse, schlimm, leges, ... ... largus, Plaut.: caupo, Hor.: in laudandis discipulorum dictionibus nec malignus nec effusus, Quint. ...
hiemālis , e (hiems), I) winterlich, des Winters, Winter-, tempus ... ... getragene, Schol. Iuven. 1, 28. – n. plur. subst., hiemālia = hiberna, das Winterquartier (Ggstz. aestiva), Valer. ...
fōrmālis , e (forma), I) formal, formell, äußerlich, pretium, ... ... Kurialien, »Zirkulare, Ausschreiben«, Suet. Dom. 13, 2. – Adv. fōrmāliter , Gloss. III, 523, 16.
brūmālis , e (bruma), zum Wintersolstitium od. übh. zum Winter ... ... u. Apul.: ortus, Plin.: dies, der kürzeste Tag, Cic.: diebus brumalibus, in den kürzesten Tagen, mitten im Winter, Hirt. b.G.: ...
turmālis , e (turma), zu einer Turme gehörig, bucina, Claud.: sanguis, ritterlich, Stat. – substs. turmālēs, ium, m., die Reiter einer Turme, Liv. 8, 7, 1; 25, 18, 11. – im Wortspiele ...
Buchempfehlung
Das Trauerspiel um den normannischen Herzog in dessen Lager vor Konstantinopel die Pest wütet stellt die Frage nach der Legitimation von Macht und Herrschaft. Kleist zeichnet in dem - bereits 1802 begonnenen, doch bis zu seinem Tode 1811 Fragment gebliebenen - Stück deutliche Parallelen zu Napoleon, dessen Eroberung Akkas 1799 am Ausbruch der Pest scheiterte.
30 Seiten, 3.80 Euro