2. nātus , Abl. ū, m. (v. nascor), I) die Geburt, dah. das Wachsen, cupressus natu morosa, cupressus Plin. 16, 139. – II) die Geburt = das ...
1. nātus , ī, m., der Sohn, s. nāscor.
gnātus , a, um, altlat. für natus, s. nāscor.
senātus , ūs, m. (senex), I) der röm. ... ... senatum amisisse, Caes.: a seditiosis senatus (zu Gades) trucidatus aut expulsus est, Asin. Poll. ... ... habere, Cic.: senatum mittere od. dimittere, Cic.: eo die senatus erat futurus, Cic.: in senatum venire, ...
cōnātus , ūs, m. (conor), ... ... comprimere, Cic. u. Liv.: conatus adversariorum infringere, Cic.: omnes illorum conatus investigare et consequi, Cic.: ... ... , Auct. b. Alex.: omnes alcis motus conatusque prohibere, Cic.: alcis conatus reprimere, Cic.: Tib. Gracchi conatus perditos vindicare, Cic.
1. ornatus , a, um, PAdi. (v. ... ... .: elephantus, angeschirrter, Nep., verb. elephantus ornatus et loricatus, ornatus armatusque, Auct. b. Afr.: ornatissimus et paratissimus ... ... testimoniis, Cic.: honoribus, Cic.: a vobis sum ornatus, Cic.: vir ornatus, ein geehrter, geachteter (Ggstz. non ...
2. ōrnātus , ūs, m. (orno), I) die ... ... in aedibus nil ornati (= ornatus), Ter. Andr. 365: Pompeis emptus ornatus (trapeti), Cato r. r. 22, 3. – 2) meton ... ... , Cic.: portarum, Hirt. b. G.: Plur., parietes, quarum ornatus tot saecula manserant, Cic ...
agnātus (adgnātus), a, um, I) Partic. v. agnascor, w.s. – II) Subst., agnātus, ī, m. A) = επίγονος, ein nachgeborener Sohn, ...
lānātus , a, um, (lana), mit Wolle versehen, I) eig.: 1) im engern Sinne: a) mit Wolle bekleidet, v. Tieren, lanata animalia, die Wolltiere, Iuven.: u. so lanata animalium stultissima ...
vēnātus , ūs, m. (venor), I) das ... ... ., Plin.: primi elephantorum venatus, Plin.: meis venatibus dona auxi, Verg.: nympha non venatibus apta ... ... meton., die Jagdbeute, das Wild, Wildbret, venatus aggerere, Plin. 8, 58: venatu ...
Dōnātus , ī, m., I) Aelius D., ein röm ... ... ae, m., ein Anhänger des Donatus, ein Donatist, Augustin. epist. 134, 2 ... ... a. – b) Dōnātiānī , ōrum, m., die Anhänger des Donatus, die Donatianer, Hieron. ...
bonātus , a, um (bonus), gut geartet, solid, Petron. 74, 16.
renātus , a, um, Partic. v. renascor, w. s.
obnātus , a, um (*obnascor), an etw. hingewachsen, mit Dat., obnata ripis salicta, Liv. 23, 19, 11.
rūnātus , a, um (runo), mit einem Wurfgeschosse (Wurfspieße) versehen, Enn. ann. 589.
1. innātus , a, um (in u. nascor), ungeboren, nicht geboren, Eccl.
2. innātus , a, um, Partic. v. innascor, w. s.
cēnātus , a, um, s. cēno.
lūnātus , a, um, s. lūno.
adnātus , a, um, s. agnātus.
Buchempfehlung
Pan Tadeusz erzählt die Geschichte des Dorfes Soplicowo im 1811 zwischen Russland, Preußen und Österreich geteilten Polen. Im Streit um ein Schloß verfeinden sich zwei Adelsgeschlechter und Pan Tadeusz verliebt sich in Zosia. Das Nationalepos von Pan Tadeusz ist Pflichtlektüre in Polens Schulen und gilt nach der Bibel noch heute als meistgelesenes Buch.
266 Seiten, 14.80 Euro