nictus , ūs, m. (*nico), das Zwinkern mit den Augen, das Blinzeln, Caecil. com. 194: nictu citius, Laber. com. 129. – / Bei Ov. met. 3, 460; art. am. 1, ...
iniectus , ūs, m. (inicio), I) das Hineinwerfen, -fügen, unguium levi iniectu, das Einschlagen, Plin. 8, 60. – übtr., animi in corpus, Lucr. 2, 740. – II) das Daraufwerfen, Hinwerfen, ...
coniectus , ūs, m. (conicio), das Zusammenwerfen, ... ... teli coniectus, die Schußweite, Sall. fr.: ubi coniectus est pugnae, wo man den Kampf ... ... in u. Akk., cum undique ex altioribus locis in cavam vallem coniectus esset, es war der Wurf, Schuß, d.i. man konnte ...
cō-nīveo (in den besten Handschriften u. neuern Ausgaben statt con-niveo), nīvī od. nīxī, ēre, (vgl. nictare, nictus), sich zusammenneigen = sich schließen, I) im allg.: ...
ēiectus , ūs, m. (eicio), das Herauswerfen, Hervorstoßen, fit ratione eādem coniectus partim animai (Atems) altior, atque foras eiectus largior eius, Lucr. 4, 956 (959) sq.
re-frīgero , āvī, ātum, āre, I) tr. abkühlen ... ... stella Saturni refrigerat (Ggstz. stella Martis incendit), Cic.: ignis in aquam coniectus restinguitur et refrigeratur, Cic.: r. aestum, Plin.: r. aquam decoctam, ...
coniectānea , ōrum, n. (coniectus v. conicio), das Notizbuch, als Titel von Schriften vermischten Inhalts, Gell. praef. § 9 u.a.
coniectārius , a, um (coniectus v. conicio), auf Vermutung beruhend, argumenta, Gell. 13, 3, 1 H.
rubor , ōris, m. (rubeo), die Röte, ... ... erröten über usw., Ov.: m. folg. Genet. Gerund., magnus caelestibus iniectus est rubor ulterius adversus eam saeviendi gentem, quae etc., Val. Max. 1 ...
2. uncus , ī, m. (ογκος), ... ... uncus acuminis brevis, Cels.: undique lēvis, Cels.: demitti debet uncus, Cels.: uncus iniectus putri corpori facile elabitur, Cels.: uncus attractus infantem educit, Cels.: unco educitur ...
dē-dūco , dūxī, ductum, ere, I) von einem höhern ... ... esset praesidii dedit, Nep. – als Gefangenen, ex consilii sententia in custodiam coniectus Athenas deductus est, Nep.: ded. Lentulum in carcerem, Sall.: Iugurtham ad ...
dē-fero , dē-tulī, dē-lātum, dē-ferre, I) ... ... quod ex arbore per surculos defertur in terram, Varro: dum culleus, in quem coniectus in profluentem deferretur, comparetur (v. Pers.), Cic.: deferri in imum, ...
con-icio (cō-icio), iēcī, iectum, ere (con u ... ... teils (durch Verwandlung) in eine Gestalt, animus domicilia mutet ad alias animalium formas coniectus, immer wieder in andere Tiergestalten gesteckt, versetzt, Sen. ep. 88, ...
2. concido , cidī, ere (con u. cado), ... ... 5, 13, 13; vgl. im Bilde, nonne, ut ignis in aquam coniectus continuo restinguitur et refrigeratur, sic refervens falsum crimen in purissimam et castissimam vitam ...
com-moneo , uī, itum, ēre, bei sich bedenken lassen ... ... 2, 31). – m. folg. indir. Fragesatz, qui timor bonis omnibus iniectus sit,... nolite a me commoneri velle, Cic. Mur. 50: cum translatus ...
cōnsilium , ī, n. (consulo), der Rat, ... ... consilium deferre, Caes., od. referre, Nep.: ex consilii sententia in custodiam coniectus, Nep. B) der Rat = das Vermögen, ...