... fraudem nunc neglegentiam accusabant, Liv.: nunc... nunc... nunc, Iustin.: nunc... interdum... nunc, Ov.: modo... nunc, Ov.: modo... interdum... nunc... nunc, Ov.: nunc... nunc... modo... modo, Ov.: nunc ...
in-unco , āvī, ātum, āre, ... ... ergreifen, häkeln, I) eig.: agnum unguibus, Apul.: medial inuncari, sich anhäkeln, lana rubis velut hamis inuncata, Colum. – II) bildl., an sich reißen, ...
ex-nunc , Adv. = ἀπο νῦν, von jetzt an, Amm. 21, 10, 2.
nūncio , s. nūntio.
nūncia , ae, f., s. nūntius.
nuncin , s. nunc /.
nūncupo , āvī, ātum, āre (nomen u. capio), ... ... , heredem, Tac. u. Suet.: voce nuncupare heredem, Iustin.: nuncupare alqm inter heredes, einen zum Miterben ernennen, ... ... genannt hat, Plin. ep.: alii testamenta sua nuncupant, kündigen laut ab u. plaudern so aus ...
nunciam , Adv. = nunc iam, jetzt eben, jetzt gerade, Plaut. most. 74; trin. 3 u.a. Ter. Andr. 866 u. heaut. 618. Vgl. Langen Beiträge zur Kritik des Plautus. S. 285 ff. ...
nuncubi = num alicubi, ob irgendwo, Ter. u. Varro.
inūnctio , ōnis, f. (inungo), I) das ... ... , Scrib. Larg. 29: Plur., singulae inunctiones, Scrib. Larg. 20: inunctiones omnium vitiorum, Plin. 29, 125. – II) das ... ... Colum. 6, 33, 2: Plur., inunctiones medicamentorum, Cels. 7, 7, 14.
ēnūnc... , s. enunt...
nunc-usque , bis jetzt, bis dato, bis auf diesen Tag, Amm. 14, 2, 13 u.a.
vēnuncula , - ūva , besser vennuncula uva, w.s.
nūnciātio , - tor , - trīx , s. nūntiātioetc.
nūncupātio , ōnis, f. (nuncupo), I) das Nennen, ... ... Plur., consulum ac regum nuncupationes, Apul. de mund. 25 in. – II) insbes.: A ... ... das Wohl des Fürsten, Tac. u. Suet.: so Plur. nuncupationes votorum, Tac. ann. ...
2. lēnunculus , ī, m. (st. lembunculus [das auch in guten Hdschrn ... ... u.a.: len. piscantis, Fischerkahn Amm.: u. so piscatorii lenunculi, Amm. (vgl. Lindenbr. Amm. 14, 2, 10).
rānunculus , ī, m. (Demin. v. rana), der kleine Frosch, I) eig., Cic. de div. 1, 15. – scherzh. v. den Bewohnern von Ulubrä, das in der Nähe der pontinischen Sümpfe lag, Cic ...
nūncupātor , ōris, m. (nuncupo), der Benenner, primus philosophiae nuncupator et conditor, Apul. flor. 15. p. 19, 9 Kr.
rēnunculus , ī, m. (Demin. v. ren), die kleine Niere, Plur., Marc. Emp. 26. Vulg. Levit. 3, 4.
1. lēnunculus , ī, m. (Demin. v. leno), der Kuppler, Plaut. Poen. 1286; vgl. Prisc. 3, 34.
Buchempfehlung
Der junge Naturforscher Heinrich stößt beim Sammeln von Steinen und Pflanzen auf eine verlassene Burg, die in der Gegend als Narrenburg bekannt ist, weil das zuletzt dort ansässige Geschlecht derer von Scharnast sich im Zank getrennt und die Burg aufgegeben hat. Heinrich verliebt sich in Anna, die Tochter seines Wirtes und findet Gefallen an der Gegend.
82 Seiten, 6.80 Euro