ponto , ōnis, m. (pons), ein großes flaches Boot, eine Fähre, ein Brückenschiff, Ponton, Caes. b. c. 3, 29, 3. Paul. dig. 8, 3, 38. Gell. 10, 25, 5. Auson ...
2. Pontus , ī, m. (Πόντ ... ... Haselnuß, Plin. (dies. auch subst. bl. Pontica, Apic.): mus, Hermelin, Plin.: ... ... poët.: griech. Form Heraclides Ponticos, Varro sat. Men. 81: Heraclidem Ponticon, ibid. 445.
Pontia , ae, f., Insel vor der Küste Latiums, ... ... 121). Suet. Cal. 15, 1. – Dav. Pontiānī , ōrum, m., die Einw. von Pontia, die Pontianer, Liv. 27, 10, 8.
1. pontus , ī, m. (πόντος), I) die Tiefe, maris, Verg. Aen. 10, 377. – II) meton.: A) das Meer (in bezug auf seine Tiefe), Hor ...
sponte , spontis , s. spōns.
Pontius , a, um, Name eines urspr. samnitischen, später ... ... . Flor. 1, 16, 10: L. Pontius Aquila, einer der Mörder Cäsars, Asin. Poll. in Cic ... ... bl. Aquila, Cic. Phil. 11, 14): u. bes. Pontius Pīlātus, Statthalter von ...
dēponto , āre (de u. pons), von der Brücke stürzen, Varro sat. Men. 493.
... (wo es heißt scribae pontificis, quos nunc minores pontifices appellant): pontifices seu minores seu maximi, ... ... Amtes gab, Suet.: verbo uti pontificali, Serv. – B) pontificātus , ūs, m., ... ... , a, um, zum Pontifex-, zu den Pontifices gehörig, pontifizisch, libri, Cic.: ...
Sīpontum , ī, n. (Σιποῦς ... ... 8, 633. Lucan. 5, 377: Sipontum aut, ut Grai dixere, Sipus, Mela 2, 4, 7 (2. § 66). – Dav. Sīpontīnus , a, um, sipontinisch, siccitas, Cic. de lege ...
Lepontiī , ōrum, m., ein Alpenvolk im zisalpin. Gallien, im j. ... ... , Caes. b. G. 4, 10, 3. – Dav. Leponticus , ī, m., ein Lepontiker, Sil. 4, 235 Rup. not. cr.
pontīlis , e (pons), zur Brücke gehörig, stratus, (viell.) hölzerner Fußboden, Veget. mul. 1, 56, 2 u.a.
2. Ponticus , ī, m., ein röm. Dichter, Zeitgenosse des Properz u. Ovid, Prop. 1, 7, 1 u. 1, 9, 26. Ov. trist. 4, 10, 47.
pontufex , s. pontifex.
1. Ponticus , a, um, s. 2. Pontus.
Ponticos , s. 2. Pontus.
Propontis , idis u. idos, Akk. ... ... idos). – Dav. A) Propontiacus , a, um, propontisch, Prop. u. Ov. – B) Propontius , a, um, propontisch, insulae, Porphyr. Hor. ...
pontārius , iī, m., viell. = puntarius, d.i. punctarius, ... ... kämpft, Corp. inscr. Lat. 10, 1074 (eine andere Erklärung von pontarius gibt Heräus in Wölfflins Archiv 13, 432).
dēpontānī senes appellabantur, qui sexagenarii de ponte deiciebantur, Paul. ex Fest. 75, 7. Vgl. Marquardt Römische Staatsverw. 2. Aufl. Bd. 3. S. 193. Anm. 5.
spontāneē , Adv. (spontaneus), freiwillig, Vulg. 1. Petr. 5, 2. Hieron. epist. 52. no. 7. Th. Prisc. 1, 8.
pontōnium , iī, n. (Demin. v. ponto), eine kleine Fähre, Isid. orig. 19, 1, 24.
Buchempfehlung
Nachdem Musarion sich mit ihrem Freund Phanias gestrittet hat, flüchtet sich dieser in sinnenfeindliche Meditation und hängt zwei radikalen philosophischen Lehrern an. Musarion provoziert eine Diskussion zwischen den Philosophen, die in einer Prügelei mündet und Phanias erkennen lässt, dass die beiden »nicht ganz so weise als ihr System sind.«
52 Seiten, 4.80 Euro