prophēta u. prophētēs , ae, m. (προφήτης), der Weissager, Prophet, Iul. Caes. Strabo tr. 2 (bei Fest. 229, 9): v. ägyptischen Magiern, Apul. met. 2, ...
prophētālis , e (propheta), prophetisch, weissagerisch, vaticinium, Hieron. epist. 96, 3: os, ibid. 54, 17: vox, Ven. Fort. vit. S. Mart. 1, 97: außerdem oft bei a. Eccl.
prophētātio , ōnis, f. (propheto), die Weissagung, Prophezeiung, Augustin. de civ. dei 10, 32, 2 u. 17, 24 a. Eccl.
prophēto , āvī, ātum, āre (propheta), prophezeien, weissagen (s. Bünem. Lact. 4, 13, ... ... ., magna, Augustin.: multa, Corp. inscr. Lat. 5, 180*: mors Christi prophetata, Tert. adv. Marc. 3, 19.
implētor , ōris, m. (impleo), der Erfüller, prophetarum, der die Pr. mit dem Geiste der Weissagung Erfüllende, Augustin. c. litt. Petil. 2. § 33 extr. u.a. – impl. legis, Augustin. serm. 170 ...
abortīvus , a, um (abortus) zur zu frühen Geburt gehörig, ... ... a) zu früh geboren, Hor. u. Iuven.: übtr., prophetae ab., falsche, Hieron. ep. 120, 9. – dah. subst ...
praefātor , ōris, m. (prae u. fari), der Verkündiger (als Erklärung von propheta), Isid. orig. 7, 8, 1.
prophētēs , s. prophēta.
prae-nāscor , nāscī, vorher od. zuerst ... ... praenascentis fratris tenebat, Augustin. de catech. rud. § 6: illum non aliquis prophetavit ante praenasci, Commodian. instr. 1, 6, 13 (Dombart liest pronasci ...
lapidātrīx , trīcis, f. (Femin. zu lapidator), die Steinigerin, Ierusalem interfectrix et lap. prophetarum, Interpr. Origin. in Matth. comm. 28.
adimplētor , ōris, m. (adimpleo), der Erfüller (durch Inspiration), der Begeisterer, prophetarum, Augustin. serm. 232, 3.
prophētissa , ae, f. (propheta), die Prophetin, Tert. de praescr. 51. Hieron. epist. 7, 6 u. 54, 17. Augustin. serm. 196, 2 u. 363, 4.
manifēstātor , ōris, m. (manifesto), der Offenbarer, Entdecker ... ... Non. 14, 6. Acro Hor. carm. 1, 9, 21: manif. prophetarum, Augustin. c. litt. Petil. 2. § 33.
vāllo , āvī, ātum, āre (vallus od. vallum), durch Wall und Pfähle schützen, verpalisadieren, verschanzen, I) eig.: castra, ... ... Max.: vallatus bello, von der ganzen Kriegsschar umgeben, Lucan.: Saul vallatus choro prophetarum, Ambros.
tinguo (tingo), tīnxī, tīnctum, ere (griech. τέγγω, ... ... , 11 (bei Tert. de bapt. 10 extr.): tinctus est ab Ioanne propheta in Iordane flumine, Lact. 4, 15, 2: in Christum tinctus est, ...
ē-vacuo , āvī, ātum, āre, I) ausleeren, abführen ... ... entkräften, vernichten, obligatio evacuata, Cod. Iust. 8, 43, 4: verbum prophetae evacuari non potest, Augustin. serm. 118, 2.
per-cutio , cussi, cussum, ere (per u. quatio), ... ... mit dem F. auf die Erde stampfen, Cic. (vgl. iubet propheta plaudere manu, percutere pede, Ambros. in Luc. 6, 9: u. ...
concordo , āvi, ātum, āre (concors), I) v. intr. ... ... ), concordant carmina nervis, Ov. met. 1, 518: et huic concordant verba prophetarum, Vulg. act. apost. 15, 15. – m. inter se, ...
ob-surdēsco , duī, ere, taub werden, I) ... ... Cic. de amic. 88. Augustin. serm. 21, 6: his linguis adversus prophetas obsurduit, Augustin. serm. 41, 5: u. so obs. adversus ...
īnspīrātio , ōnis, f. (inspiro), I) das Einhauchen, Einatmen, pausabilior, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 13 ... ... , litteraria, Solin. 7, 23: divina, Tert. de pat. 1: prophetarum veridica, Chalcid. Tim. 255.
Buchempfehlung
Der junge Naturforscher Heinrich stößt beim Sammeln von Steinen und Pflanzen auf eine verlassene Burg, die in der Gegend als Narrenburg bekannt ist, weil das zuletzt dort ansässige Geschlecht derer von Scharnast sich im Zank getrennt und die Burg aufgegeben hat. Heinrich verliebt sich in Anna, die Tochter seines Wirtes und findet Gefallen an der Gegend.
82 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Im nach dem Wiener Kongress neugeordneten Europa entsteht seit 1815 große Literatur der Sehnsucht und der Melancholie. Die Schattenseiten der menschlichen Seele, Leidenschaft und die Hinwendung zum Religiösen sind die Themen der Spätromantik. Michael Holzinger hat elf große Erzählungen dieser Zeit zu diesem Leseband zusammengefasst.
430 Seiten, 19.80 Euro