... Rom gehörig, in-, aus Rom, römisch, civis Romanus, Romana, Cic.: mulieres, Gell.: homo ... ... Liv.: mores, Sen.: studia, Sen.: scriptor historiae Romanae, Hieron.: Romano more, auf römische Art, auf gut römisch ... ... bes. Krebs-Schmalz Antib. 7 unter Romanus. – Adv. Rōmānē , römisch, auf gut ...
arōma , atis, n. (ἄρωμα), ... ... Fort. 7, 12, 39: odor sparsi aromatis, Prud. apoth. 758: aromate tinctus, Prud. perist. 14, 72 ... ... gen. 37, 25 u.a.: Genet. aromatum, Ulp. dig. 7, 5, 11. Vulg. ...
grōma (grūma), ae, f. (aus griech. γνῶμα), das Meßinstrument der Feldmesser, ein doppeltes Diopterlineal, Gromat. vet. 170, 5; 180, 8. Hyg. de mun. castr. ...
chrōma , atis u. atos, n. (χρ ... ... , 4. – B) chrōmaticus , a, um (χρωματικός), dem chromatischen Tongeschlechte entsprechend, nach dessen Gesetzen komponiert, chromatisch, chr. genus ...
cērōma , atis, n. (κήρωμα ... ... Val. 1, 25. – / Abl. Plur. heteroklit. ceromatis, Plin. 35, 168. – Nbf. ceroma, ae, f., Auct. hist. Apollon. 13: Akk. Plur., ceromas, Arnob. 3, 23.
1. dromas , adis (δρομάς), ... ... laufend, in der Verbindung dromas camelus, das Dromedar, Curt. 5, 2 (8), 10: u. so cameli, quos appellant dromadas, Liv. 37, 40, 12: ...
2. Dromas , adis, f. (δρομάς, die Läuferin), Hundename, Ov. met. 3, 217.
acrōma , s. acroāma,.
pterōma , atis, n. (πτέρωμα), die Säulenstellung an beiden Seiten der griechischen Tempel, Vitr. 3, 3 (2), 9 u.a.
ectrōma , atis, n. (εκτρωμα), die Frühgeburt, rein lat. abortus, Tert. adv. haeret. 7.
prō-māno , āre, hervorströmen, visus animi in radios porosque promanans, Claud. Mam. de stat. anim. 3, 9, 2.
plērōma , atis, n. (πλήρωμα), die Fülle, Tert. de praescr. 49.
atherōma , atis, n. (ἀθέρωμα), ein Eitergeschwür am Kopfe, Cels. 7, 6. § 9. Veget. mul. 3, 30, 1.
epigrōma , atis, n. (επί u. γρῶμα), das Flurbuch, rein lat. commentarium, Not. Tir. 76, 31.
cautrōma , atis, n. (cauter), die Brandwunde, Plin. Val. 3, 47.
cancerōma , atis, n. (καρκίνωμα), ... ... Ps. Apul. herb. 19 u. 31. – zsgzg. cancrōma , Veget. mul. 6, 19, 2. Salv. adv. avar. 1 ...
Ebromagus , ī, f., Stadt der Tektosagen in der röm. Provinz Gallien, beim j. Bram od. Villerazons, *Cic. Font. 19 H. zw. (Kaiser Cobiamacho).
arōmatizo , āre (ἀρωματίζω), nach etw. gewürzhaft riechen, balsamum aromatizans, Vulg. Sirach 24, 20.
Andromacha , ae u. - chē , ēs, f. ... ... . Dict. 6, 12. – Andromacha auch Titel einer nach Euripides bearbeiteten Tragödie des Ennius, Cic. de div. 1, 23. – appellat., eine Andromache = ein junges, schönes Weib ...
peristrōma , atis, n. (περίστ ... ... die Tapete, peristromata Campanica, Plaut. Pseud. 146: Babulonica (Babylonica), Plaut. Stich. ... ... , Cic. Phil. 2, 67 (wo Abl. Plur. heteroklit. peristromatis). – Nbf. peristrōmum, Tract. ...
Buchempfehlung
In der Nachfolge Jean Pauls schreibt Wilhelm Raabe 1862 seinen bildungskritisch moralisierenden Roman »Der Hungerpastor«. »Vom Hunger will ich in diesem schönen Buche handeln, von dem, was er bedeutet, was er will und was er vermag.«
340 Seiten, 14.80 Euro