... a) eig.: sus sapit, Plaut.: oleum male sapiet, Cato: caseus iucundissime sapit, Colum.: qualiter (quisque eorum ... ... Geschmack an niedrigen Dingen haben, Hor.: si sapis, Ter.: sapienter sapit, er ist gar schlau, Plaut.: haud stulte ...
Sāpis , is, m., ein Fluß im zispadanischen Gallien, ... ... Plin. 3, 115. Sil. 8, 450 (Lucan. 2, 406 Isapis gen.); wov. viell. tribus Sapinia, Liv. 31, 2, 6 u. 33, 37, 1. ...
sapidē , Adv. (sapidus), schmackhaft, sapidissime, Apul. met. 8, 31.
Isāpis , is, m. = Sapis (w. s.), Lucan. 2, 406.
... Cyrus ille Perses iustissimus fuit sapientissimusque rex, Cic.: mit Genet., sapiens rerum humanarum, Gell. ... ... vera et sapiens animi magnitudo, Cic.: sapientior aetas, Ov.: sapientissima arborum, v. Maulbeerbaum, weil ... ... sapienti sat est, Plaut.: insani sapiens nomen ferat, Hor.: sapiens ex bruto numquam potest oriri ...
sapidus , a, um (sapio), schmackhaft, I) eig.: ius, Apic.: avis sapidior, Apic.: tuccetum perquam sapidissimum, Apul. – II) bildl., weise, klug, Alcim. ...
sāpīnus , ī, f., s. sappīnus.
prōsāpia , ae, f. (archaist. Wort nach Quint. 1, 6, ... ... ., stuprorum sordida pr., Prud. perist. 10, 180. – Nbf. prōsāpiēs , ēī, f., Corp. inscr. Lat. 10, 6850. Augustin. serm ...
Messāpia , ae, f., alter Name eines Teiles von Unteritalien ... ... Paul. ex Fest. 125, 5. – Dav. Messāpius , a, um, apulisch od ... ... kalabrisch, Ov. – Plur. subst., Messāpiī, ōrum, m., die Einw. von Messapia, die Messapier, Liv.
nesapius , iī, m. (ne u. sapio), ein Unwissender, ein Ignorant, Petron. 50, 5.
sāpīneus , s. sappīneus.
sapientia , ae, f. (sapiens), I) die Weisheit ... ... (Ggstz. stultitia), non habet plus sapientiae quam lapis, Plaut.: quanta mea sapientia est, Plaut.: pro vestra sapientia, Cic. – u. bes. ... ... . der Staatskunst u. dgl., Cic.: sapientiae doctores, Tac. – m. obj. Genet., ceterarum ...
sapienter , Adv. (sapiens), weise = einsichtsvoll, vernünftig, ... ... , Plaut.: so auch dolorem ferre, Gell.: sap. sapit, er ist gar schlau, Plaut.: nemo est, qui tibi sapientius suadere possit te ipso, Cic.: alqd probavisse maxime et retinuisse sapientissime, Cic.
sērisapia , ae, f. (serus u. sapio), Spätschmecker, komische Bezeichnung eines Gerichtes, Petron. 56, 8.
īnsapiēns , s. īn-sipiēns /.
super-sapio , ere, vorzüglich schmecken, vorzüglichen Geschmack haben, Tert. de anim. 18.
per-sapiēns , entis, sehr weise, homo, Cic. de prov. cons. 44.
sapientiālis , e (sapientia), zur Weisheit gehörig, Weisheits-, Tert. de anim. 15.
persapienter , Adv. (persapiens), sehr weise, Cic. Mil. 11.
sapientipotēns , entis (sapientia u. potens), mächtig durch Weisheit, Enn. ann. 181 ( bei Cic. de div. 2, 116).
Buchempfehlung
Am Heiligen Abend des Jahres 820 führt eine Verschwörung am Hofe zu Konstantinopel zur Ermordung Kaiser Leos des Armeniers. Gryphius schildert in seinem dramatischen Erstling wie Michael Balbus, einst Vertrauter Leos, sich auf den Kaiserthron erhebt.
98 Seiten, 5.80 Euro