substantia , ae, f. (substo), der Bestand, ... ... Wesen, Existenz, Quint.: non habere substantiam, nicht existieren, kein Wesen haben, Sen.: diversae esse substantiae, Frontin.: non est propria in ista nube substantia nec corpus est, sed mendacium, sine re similitudo Sen ...
substantiālis , e (substantia), I) wesentlich, Tert. de res. carn. 45 u.a. Eccl. – II) übtr. selbständig, tutela (Schutzgeist), Amm. 14, 11, 25: potestates, Geister, Amm. 21 ...
substantiālitās , ātis, f. (substantialis), die Wesentlichkeit, Hieron. in Didym. de spir. scto c. 15. Cassiod. hist. eccl. 7, 14.
substantiāliter , Adv. (substantialis), wesentlich, Tert. adv. Valent. 7 u.a. Eccl.
cōn-substantiālis , e, von gleichem Wesen, gleich beschaffen, Eccl. – Dav. Adv. cōnsubstantiāliter , Eccl.
supersubstantiālis , e (super u. substantia), zum Lebensunterhalte notwendig, panis, Vulg. Matth. 6, 11.
ex-sūcus ( ex-succus ), a, um, saftlos, iuvenis membris exsucior, Auct. itin. Alex. 6 (14): corporis substantia exsucior, Tert. de anim. 51. – übtr., aridi et exsuci ...
con-duplico , āvī, āre, verdoppeln, idem hic tibi ... ... Lucr. 3, 71: tenebrae conduplicantur, Pacuv. tr. 412: eo modo conduplicabitur substantia spiritus, Augustin. ep. 147, 51: P conduplicatur, ›reperio repperi‹, Prisc ...
prōlātīvus , a, um (prolatus v. profero), aus dem Munde hervorgehend gesprochen (Ggstz. substantialis, was Fleisch geworden), verbum, Ambros. in Luc. 1. § 5 u.a. Eccl.
īn-speciātus , a, um, ungestalt[et], substantia, Tert. adv. Val. 10 extr.
in-concrētus , a, um, unkörperlich, substantia, Nazar. pan. 14, 2.
dissipābilis , e (dissipo) = σκεδαστός, leicht zerstreubar, ... ... nachgiebig) est maxime et dissipabilis, Cic. de nat. deor. 3, 31: substantia diss., Chalcid. Tim. 37 A.; 52 u. 103.
substantīvus , a, um (substantia), selbständig, für sich selbst bestehen könnend, res, Tert. adv. Prax. 26 u.a.: verbum, das Verbum sum als selbständiges Prädikat, Prisc. 8. 51.
porrigibilis , e (porrigo) = εκτατικός, zum Ausstrecken geeignet, ausstreckbar, crurum et brachiorum porrigibilis et flexuosa substantia, Chalcid. Tim. 44 E.
sōtēriciānus , a, um (soter), zum Heilande gehörig, substantia, Tert. adv. Val. 27.
substantiola , ae, f. (Demin. v. substantia), das kleine Vermögen, Hieron. epist. 108, 26 u. 123, 14.
substantīvālis , e (substantivus) = substantialis, Tert. adv. Valent. 27.
fugāx , ācis (fugio), flüchtig, I) eig. ... ... omnia brevia, fugacia, caduca existima, Cic.: bona fugacissima, Sen.: mortalis et fugax substantia, Hieron. – B) mit Genet. = etw. fliehend, ...
tūtēla , ae, f. (tueor), das Ins-Auge-Fassen, ... ... dea Fortuna tutela, Corp. inscr. Lat. 6, 178 u. 179: substantialis tutela (v. der Adrastia), Amm. 14, 11, 25. – ...
dī-lapido , āvī, ātum, āre (dis u. lapido), ... ... . 241, 23: facultates, Cod. Theod. 14, 3, 14: facultates paternae substantiae, Firm. math. 6, 10: censum omnem, Hieron. epist. 3, ...
Buchempfehlung
Ein lange zurückliegender Jagdunfall, zwei Brüder und eine verheiratete Frau irgendwo an der skandinavischen Nordseeküste. Aus diesen Zutaten entwirft Adolf Müllner einen Enthüllungsprozess, der ein Verbrechen aufklärt und am selben Tag sühnt. "Die Schuld", 1813 am Wiener Burgtheater uraufgeführt, war der große Durchbruch des Autors und verhalf schließlich dem ganzen Genre der Schicksalstragödie zu ungeheurer Popularität.
98 Seiten, 6.80 Euro