alluctāmentum (adluctāmentum), ī, n. (alluctor), Mittel zum Ankämpfen, alluctamenta verborum, Arnob. iun. confl. de deo trino et uno 1, 7.
factitāmentum , ī, f. (factito) = ποίημα, das Gemachte, das Machwerk, Tert. de anim. 18 extr.
concitāmentum , ī, n. (concito), das Reizungsmittel, Sen. de ira 3, 9, 2. Fulg. myth. 3. 8. p. 73, 6 H.
incantāmentum , ī, n. (incanto), die Zauberformel, Plin. 28, 10. Amm. 16, 8, 2 u. 29, 2, 3.
illectāmentum , ī, n. (illecto), das Anlockungsmittel, die Lockung, Apul. apol. 98.
dēspūtāmentum , ī, n. (despuo), der Speichel, Fulgent. myth. 3, 6.
obiectāmentum , ī, n. (obiecto), der Vorwurf, Plur. bei Apul. apol. 1.
adiectāmentum , ī, n. (adiecto), ein Zusatz, Charis. 160, 22.
tēstāmentārius , a, um (testamentum), zum Testamente gehörig, I) adi.: lex, Cic. ... ... im üblen Sinne, der Verfertiger und Unterschieber falscher Testamente, der Testamentschmied ( dagegen falsarius einer, der Testamente verfälscht), Cic. ...
sternūtāmentum , ī, n. (sternuto), das Niesen, Sen. de ... ... . Prisc. 2, 16 extr. – / Bei Cels. ist statt sternutamentum überall sternumentum zu lesen, s. Daremberg Annot. crit. p. ...
exercitāmentum , ī, n. (exercito), das Übungsmittel, die Übung, corporum exercitamenta, Apul. flor. 15: iucunda exercitamenta corporis, Cael. Aur. de morb. chron. 1, 5, 164.
dehonestāmentum , ī, n. (dehonesto), das Entehrende, ... ... iubet ostentui clementiae suae et in nos dehonestamento (ehrenrührig für uns, uns zur Schande), Tac.: contumeliae et verba probrosa et ignominiae et cetera dehonestamenta (was sonst ehrenrührig ist) velut ...
frequentāmentum , ī, n. (frequento), die häufige Wiederholung in der Rede, Plur., Gell. 1, 11, 12: quasi quaedam frequentamenta, immer wiederkehrende Häufungen von Wortschwall, Gell. 5, 1, ...
sincipitāmentum , ī, n. (sinciput) = ἡμικεφάλαιον, das Halbkopfstück, sincipitamenta porcina, Plaut. Men. 211 E. (Brix gegen die Hdschrn. sinciputamenta).
inhonestāmentum , ī, n. (inhonesto), die Unehre, Schande, C. Gracch. orat. fr. inc. b. Isid. orig. 2, 21, 4. Apul. apol. 3.
ante-cantāmentum , ī, n. (ante u. canto), der Vorgesang, Apul. met. 11, 9.
prae-exercitāmen , inis, n. = praeexercitamentum, Plur., Prisc. vol. 2. p. 430 lemm. (ed. Keil).
sīnciputāmentum , s. sincipitāmentum.
interpretāmentum , ī, n. (interpretor), die Erklärung, Auslegung, Deutung, I) im allg.: somniorum interpretamenta, Petron. 10, 1. – II) insbes., die Übersetzung, ...
prae-exercitāmentum , ī, n., die Vorübung, Plur., Prisc. vol. 2. p. 405, 11 K.
Buchempfehlung
Inspiriert von den Kupferstichen von Jacques Callot schreibt E. T. A. Hoffmann die Geschichte des wenig talentierten Schauspielers Giglio der die seltsame Prinzessin Brambilla zu lieben glaubt.
110 Seiten, 4.40 Euro