... eig. u. bildl.: 1) eig.: tubae sonus, Caes., tubarum sonus, Cic., tubarum cantus, Liv.: clangor tubae, Verg.: tubae rancitas, Plin.: non tuba directi, non ... ... ac tubae concinuere, Tac.: tubae cornuaque concinuerunt, Liv.: occanere cornua tubasque iussit, Tac.: canere ...
rutuba , ae, f., die Verwirrung, Unruhe, Varro sat. Men. 488.
Tubantēs , um, m., eine germanische Völkerschaft, zur Zeit des Germanikus am südl. Ufer der Lippe zwischen Paderborn, Hamm u. dem Arnsberger Walde, Tac. ann. 1, 51; 13, 55: zuletzt Mitglied des großen Frankenbundes, Nazar. pan. 18, ...
tubārius , iī, m. (tuba), der Tubaverfertiger, Tarrunt. Pat. dig. 50, 6, 6. Not. Tir. 107, 20.
titubātio , ōnis, f. (titubo), das Wanken, der ... ... tit., Sen. ep. 95, 16: vel si exiguā pes eorum (funambulorum) titubatione deviaverit, Cassian. coll. 23, 9. – übtr., das Stammeln ...
butubatta , Interi., bei Naev. com. (fr. inc. XXIV R.) u. Plaut. nach Paul. ex Fest. 36, 6 u. Charis. 242, 10.
titubanter , Adv. (titubo), I) eig., wankend, Amm. ... ... . 15: loqui de alqa re, Cornif. rhet. 4, 53: intellegebas primo titubanter atque haesitanter, Augustin. epist. 117, 17.
titubantia , ae, f. (titubo), das Wanken, übtr. = das Stammeln, linguae, Suet. Claud. 30. Macr. sat. 7, 6, 21: oris, Suet. Vit. 6. – übtr., das Schwanken, ...
intubāceus , a, um (intubus), von Endivien, folia, Endivienblätter, Plin. 27, 106.
intitubanter , Adv. (in u. titubans v. titubo), unzweifelhaft, Boëth. inst. arithm. 2, 1. p. 79, 22 Fr.
... annisque meroque, Ov.: ille mero somnoque gravis titubare videtur, Ov.: titubantes ebrius artus sustinet, Ov.: ubi irrigatus multo ... ... b) stammeln, stocken, Licinius titubans, Cic.: lingua titubat, Ov. (vgl. ... ... titubante fecisse, Cic.): cunctabunda atque titubantia verba, Mamert. pan.: titubans et balbutiens oratio pudore et conscientiā, ...
tubicen , inis, m. (tuba u. cano), der Tubabläser, Trompeter, im Kriege, Cic., Liv. u.a.: bei Opfern, sacrorum, Varro LL.: bei Leichenbegängnissen, Petron. u. Atei. Capito b. ...
... nach Otfr. Müller richtiger tubulustrium), iī, n. (tuba u. lustro), das für die Reinigung der Opfertubä am 23. März u. am 23. Mai angeordnete Fest, etwa das Tuba-, Trompetenfest, Varro LL. 6, 14. Corp. inscr. Lat. ...
tubo , āre (tuba) = tubicino (w.s.), Itala num. 10, 35 sqq.
flāto , āre (flo), I) intr. blasen, tubā, tibiis calamoque flatantes, Trompeter, Flöter u. Pfeifer, Arnob. 2, 38. – II) tr. anblasen, entzünden, incendia, Amm. 29, 1, 33 cod. V ( ...
lituus , ī, m. (zu Wz. lei(t), ... ... das ebenso gekrümmte Signalhorn im Kriege, u. zwar bei dem Fußvolke, entsprechend der tuba bei der Reiterei, die Zinke, Cic., Verg., Hor. ...
īn-sono , sonuī, sonitum, āre, I) intr. ertönen ... ... vento nemus, es dröhnte, Ov.: nervus insonuit ab arcu, Ov.: insonuere tubae, Lucan.: flagello, mit der Peitsche knallen, Verg.: terrificis latratibus ultra ...
būcino , āvī, ātum, āre (bucina) = βυκανίζω (Gloss.), ... ... , I) v. bucina no. I: bucinate in neomenia tubā, Vulg. psalm. 80, 4: pass. impers., cum bucinatum est, Varr ...
occano , canuī, ere (ob u. cano), dazu-, dareinblasen, als milit. t. t., iussu Metelli cornicines occanuere, Sall. hist. fr. 1, 71 (69): occanere cornua tubasque iussit, Tac. ann. 2, 81.
tubula , ae, f. (Demin. v. tuba), die kleine Tuba (Trompete), Sen. ep. 56, 4.
Buchempfehlung
1858 in Siegburg geboren, schreibt Adelheit Wette 1890 zum Vergnügen das Märchenspiel »Hänsel und Gretel«. Daraus entsteht die Idee, ihr Bruder, der Komponist Engelbert Humperdinck, könne einige Textstellen zu einem Singspiel für Wettes Töchter vertonen. Stattdessen entsteht eine ganze Oper, die am 23. Dezember 1893 am Weimarer Hoftheater uraufgeführt wird.
40 Seiten, 3.80 Euro