iōta , n. indecl. (ἰῶτα), das Jota, ein griech. Buchstabe, entsprechend dem i, Cic. ... ... Fulg. de contin. Verg. p. 143 M. – Nbf. iōta, ae, f., Auson. edyll. 12 ...
diōta , ae, f. (διώτη), ein zweihenkeliges Weingefäß, ... ... 1, 9, 8. Isid. 16, 26, 13 (wo nach Zangemeister diota dicitur zu lesen). Vgl. Gloss. ›diota, ἀμφόριον, οἰνοφόριον‹.
idiōta u. idiōtēs , ae, m. (ἰδιώτ ... ... Tert. ad martyr. 1. p. 3). – / Der Nomin. idiota steht Vitr. 6, 8 (11), 10. Augustin. epist. 137, ...
caryōta (cariōta), ae, f. (καρυωτή), eine nußförmige große Dattelart, Varr. r. r. 2, 1, 27. Plin. 13, 44. Plin. ep. 1, 7, 6. Mart. 8, ...
hāmiōta , ae, m. (hamus), der Angler, Plaut. rud. 310: hamiotae aucupesque, Varro sat. Men. 55.
cariōta , s. caryōta.
patriōta , ae, m. (πατριώτης), der Landsmann, Gregor, epist. 8, 37.
Dēiotarus , ī, m. (Δηϊόταρο ... ... verteidigt, Cic. ep. 9, 12, 2. – Dav. Dēiotariānus , a, um, dejotarianisch, oratio (des Cic.), Serv. Verg. Aen. 9, ...
quot-annīs , s. quotno. II.
iōtacismus , ī, m. (ἰωτακισμός), der Jotazismus, I) die fehlerhafte (zu kurze od. zu gedehnte) Aussprache des I, zB. ius wie is u. ite ...
vicāriotās , ātis, f. (vicarius), die Stellvertretung, Gegenleistung, servitii, Ven. Fort. in fine epist. praem. carm. 5. libr. 6.
Līothasium genus naporum = λειοθασία, eine glatte Art Rüben aus Thasos, Plin. 19, 75.
biothanatus , a, um (βιοθάνατος ... ... 5, 8; 3, 13 u. 4, 6: übtr., qui sunt biothanati facti, in den ewigen Tod gestürzt (im Ggstz. zu immortalis), Commodian ...
mȳotacismus u. myȳtacismus , ī, m., der häufige Gebrauch-, die häufige Aufeinanderfolge des Buchstaben M (μῦ), Form myot., Diom. 453, 4. Pompeii comment. 286, 7; 287, 7; 298 ...
compatriōta , ae, m. (com u. πατριώτης), der Landsmann, ... ... 3, 6, 25. Corp. inscr. Lat. 6, 7658. Vgl. ›compatriota, συμπολίτης‹, Gloss. II, 574, 35.
Macrobiōtae , ārum, m. = Macrobii no. I (w. s.), Sen. de ira 3, 20, 2.
1. rēx , rēgis, m. ( von rego, gallisch ... ... Staates, der König, Fürst, Regent, I) eig.: rex Deiotarus u. Deiotarus rex, Cic.: Alexander rex, Cic. u. Sall. fr.: Amulius ...
2. totus , a, um (v. tot), der so vielte (Ggstz. quotus), detrahitur summae tota pars, quota demitur etc., Manil. 3, 420: quotcumque... censueris, totam partem, Colum. ...
... pars laudis, der wievielste, ein sehr kleiner, Ov.: quota pars nostri, wie wenige von uns, Curt.: korresp. m. totus (der sovielste), detrahitur summae tota pars, quota demitur etc., Manil. 3, 420. – verb. quotus quisque ...
auceps , cupis, m. (zsgz. aus aviceps von ... ... I) eig.: myropolae, aucupes, Plaut.: aucupes, venatores, piscatores, Varr.: hamiotae aucupesque, Varr. fr.: merulis intentus auceps, Hor.: ab aucupibus in hunc ...
Buchempfehlung
Epicharis ist eine freigelassene Sklavin, die von den Attentatsplänen auf Kaiser Nero wusste. Sie wird gefasst und soll unter der Folter die Namen der Täter nennen. Sie widersteht und tötet sich selbst. Nach Agrippina das zweite Nero-Drama des Autors.
162 Seiten, 8.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro