bēlua (bēlva, nicht bellua), ae, f. ( wie bestia viell. ... ... 37. – c) die Hyäne, belua od. belva, Barnab. ep. vers. Lat. 10, 7: ... ... . de rep. 2, 8, 4: ignari, quanta belua esset imperium, Suet. Tib. 24. – ...
bēlva , s. bēlua.
bellua , - ālis , - ātus , - īlis , - īnus , s. bēluaetc.
homo , inis, masc. (altlat. hemo; vgl. ... ... ., der Mensch im Ggstz. zum Tiere (bestia od. belua), als masc. auch unser Mann im allg. (hingegen ...
ferus , a, um (verwandt mit θήρ, äolisch φήρ ... ... = ungezähmt, unbearbeitet, in der Wildnis wachsend, -lebend, bestia, belua, Cic.: equus, Iustin.: mons, Verg.: silvae, öde, Hor.: ...
bipēs , pedis (bis u. pes), zweifüßig, zweibeinig (Ggstz. quadrupes), volucres, Naev. fr.: belua, Laber. fr.: deus, Cic.: animal, Quint.: equi, fischschwänzige Rosse der Meergötter, Meerpferde, Verg.: asellus, von einem einfältigen Menschen ...
belba , ae. f. u. belbus , ī, m., s. bēlua u. beluus.
bēluus (belbus), a, um (belua) = θηριώδης (Gloss.), Cic. nach Augustin. gr. V, 520, 28 K. – subst., belui, vulgär belbi, id est yaenae, decem, Capit. Gord. c. 33, 1.
docilis , e, Adi. m. Compar. (doceo; vgl ... ... . Subjj.: attentus iudex et d., Cic.: iudex docilior et attentior, Quint.: belua d., Cic.: d. equorum genus, Liv.: alqm docilem facere, Cic. ...
ex-saturo , āvī, ātum, āre, ersättigen, vollauf sättigen, I) eig.: belua exsaturanda visceribus meis, Ov. met. 5, 19. – quae edi, quaeque exsaturata (gestillte) libido hausit, Poëta b. Cic. Tusc. 5, ...
bēluīnus , a, um (belua), tierisch, eines Tieres, fetus cuius prioris corporis pars pube tenus ad hominem congruebat, enimvero quae insecuta corporis erant, omnia beluina, prorsusque qualem Scyllam homines fabulantur, Iul. Val. 3, 54 (30). p. 162, ...
bēluīlis , e (belua), tierisch, nach Art der Tiere, quod est subter atque beluile, Iul. Val. 3, 55 (30). p. 163, 2 K.: formae prorsus beluile saevientes, ibid. Vgl. Gloss. ›beluile, θηριῶδες‹.
bēluōsus , a, um (belua), reich an Seetieren ( Seeungeheuern ), Oceanus, Hor. carm. 4, 14, 47. Avien. or. marit. 102 u. 204. – Nbf. biluosos, Virg. gramm. ep. 4. p. 24 ...
bēluātus , a, um (belua), mit (gestickten) Tierfiguren versehen, tapetia, Plaut. Pseud. 147.
bēluālis , e (belua), tierisch, educatio, Macr. sat. 5, 11. § 15.
bellātrīx , trīcis, f. (Femin. zu bellator) = πολεμική ... ... , Ov.: Diva, Pallas, Ov.: Amazon, Lact.: Thraciae gentes, Amm.: belua, der Elefant, Sil.: gleba, Krieger hervorbringend, Val. Flacc.: ...
centiceps , cipitis (centum u. caput), hundertköpfig, belua, Zerberus, Hor. carm. 2, 13, 34.
vāstificus , a, um (vastus u. facio), unförmlich von Körper, belua, das Untier, Ungetüm, Cic. poët. Tusc. 2, 22.
circum-plico , āvī, ātus, āre, I) umwickeln, umschlingen, tum esset ostentum, si anguem vectis circumplicavisset, Cic.: belua circumplicata serpentibus, Cic. – II) etw. um etw. herumwickeln, ...
ago , ēgī, āctum, ere (griech. ἄγω, altind. ... ... pecora per calles, Curt.: greges ante se, Sen.: elephantos ante agmen, Curt.: belua in hostes imperio, in suos metu agitur, Curt.: celso Nysae de vertice ...
Buchempfehlung
Die Prosakomödie um das Doppelspiel des Dieners Truffaldino, der »dumm und schlau zugleich« ist, ist Goldonis erfolgreichstes Bühnenwerk und darf als Höhepunkt der Commedia dell’arte gelten.
44 Seiten, 3.80 Euro