condūcibilis , e (conduco), I) zusammenziehend, virtus (Eigenschaft), Cael. Aur. chron. 2, 13, 164. – II) zuträglich, ersprießlich, zweckdienlich, consilium, Plaut.: m. Dat. ( wem?), non ego istuc mihi ...
condūcibiliter , Adv. (conducibilis), ersprießlich, Augustin. de lib. arb. 3, 8, 23.