2. coniector , ōris, m. (conicio), I) der Deuter, Plaut. Poen. 444. – II) insbes. = ὀνειροκρίτης (Gloss.; vgl. Paul. ex Fest. 60, 4), der Zeichendeuter, Traumdeuter, Wahrsager, ...
1. coniector , ātus sum, ārī (Nbf. v. coniecto), a) vermuten, id Macedones coniectati, Auct. itin. Alex. 51 (116). – b) deuten, mit dopp. Acc., qui eum procreatorem coniectantur, Tert. ad ...
cōiector , s. 1. coniector.
coniectrīx , trīcis, f. (Femin. zu 2. coniector), die Traumdeuterin, Plaut. mil. 693.
onīrocritēs , ae, m. (ὀνειροκ ... ... ;της), der Traumdeuter, rein lat. (somniorum) coniector, Fulg. myth. 1. p. 4 M.