aequanimitās , ātis, f. (aequanimus), I) die billige ... ... Ter. adelph. prol. 24 u.ö. – II) der Gleichmut, die Geduld, P. Syr. sent. 342. Sen ...
animaequitās , ātis, f. (animus u. aequitas) = ευψυχία, Gleichmut, guter Mut, Corp. inscr. Lat. 6, 11259 u. Gloss.
aequus (aecus), a, um, Adj. m. Compar. ... ... Bes. häufig im adverbial. Abl., aequo (aequiore, aequissimo) animo, mit Gleichmut, mit Gelassenheit, mit Befriedigung, mit Ruhe, getrosten Mutes, ruhig u. getrost ...
quiētus , a, um (quies), Ruhe haltend, ruhig, ... ... Sen.: casum quieto et aequo animo ferre, gelassen (ohne Murren) und mit Gleichmut, Caes. – β) v. Zuständen: qu. et remissus sermo, ...
in-īquus , a, um (in und aequus), I ... ... Liv. – c) v. Gemüt, sich nicht gleichbleibend, nicht mit Gleichmut, nicht gelassen, iniquae mentis asellus, verdrießlicher, Hor.: animo iniquo ...
aequitās , ātis, f. (aequus), die Gleichheit, ... ... ) mit u. ohne animi = die Gleichheit des Gemütszustandes, der Gleichmut, die Gelassenheit, Geduld, Genügsamkeit, zuw. auch die ...
nōbilitās , ātis, f. (nobilis), I) der weitverbreitete Name ... ... . ann. 1, 29: ego tres plagas Spartanā nobilitate concoxi, mit spart. Gleichmut, Petron. 105, 5. – III) die edle Art, ...
aequābilitās , ātis, f. (aequabilis), die Gleichmäßigkeit, Gleichförmigkeit, motus, Cic. – elaborant alii in lenitate et aequabilitate (im gleichmäßigen Gang ... ... das sich gleichbleibende Betragen im Benehmen gegen andere, der Gleichmut, Cic.