pōtāculum , ī, n. (poto), daß Trinken, Saufen, Tert. apol. 39 u.a.
pōtulentus , a, um (poto) u. pōsculentus , a, um (posc-o = poto, wov. auch posca) u. synk. pōculentus , a, um, I) trinkbar (Ggstz. esculentus), α) ...
compōtātio , ōnis, f. (com u. poto), die Trinkgesellschaft, ciceron. Wort als Übersetzung des griech. συμπόσιον, Cic. de sen. 45; ep. 9, 24, 3 (wo Plur.).
drīllopōta , ae, m. (δριλος = penis u. poto), Regenwurmsauger, Schol. Iuven. 2, 95.
pōtātōrius , a, um (poto), zum Trinken gehörig, vas, Trinkgeschirr, Plin. Val. 3, 53. Isid. orig. 20, 5 lemm.
compōtātor , ōris, m. (com u. poto), der Zechbruder, Ambros. de Iob 3, 5, 17.
potāmentum , ī, n. (poto), der Trunk, Trank, Isid. ord. creat. 9, 1.
circumpōtātio , ōnis, f. (circum u. poto), das Herumtrinken, das Trinken in die Runde, das Zechen beim Leichenmahle, Cic. de legg. 2, 60.
morior , mortuus sum, moritūrus, morī (wie mors von ... ... Schweinen), Plaut.: morbo, Nep.: hoc morbo, Cic.: fame, Cic.: veneno poto, Sen.: risu, Fest. fr.: frigore, Hor.: desiderio alcis, Cic.: ...
2. concido , cidī, ere (con u. cado), ... ... oft bei Cels. – v. Entseelten, Themistoclem aiunt eo (tauri sanguine) poto concidisse, Cic. – v. Kämpfenden, ita pugnans concidit, Caes.: in ...
prōficio , fēcī, fectum, ere (pro u. facio), ... ... ? Cornif. rhet. – m. folg. ne u. Konj., profecit poto Mithridates saepe veneno, toxica ne possent saeva nocere sibi, Mart. 5, 76 ...