... – in parenthet. Sätzen, quamquam te quidem quid hoc doceam? Cic.: quamquam ne id quidem suspicionem coitionis ... ... Verbum, αα) in der Aposiopese: quamquam o! – sed superent etc., Verg. Aen. 5, 195. – ... ... ββ) m. einem Adi. od. Partic.: bellum atque arma, quamquam vobis invisa, tamen quia ...
... im Nachsatz, und zwar: 1) im Nachsatz eines mit quamquam, quamvis, etsi, etiamsi, tametsi, licet, cum eingeleiteten konzessiven Vordersatzes = doch, dennoch, jedoch, bei alledem, gleichwohl, quamquam abest a culpa, suspicione tamen non caret, Cic.: quamvis sit magna ...
maereo , uī, ēre (vgl. miser), I) intr. ... ... -, in Ergebung trauern (Ggstz. laetari), maeret Menelaus, Cic.: quamquam neque insignibus lugentium abstinerent, altius animis maerebant, Tac.: quis umquam tam crudelis ...
tābidus , a, um (tabes), I) allmählich schmelzend, ... ... schwindsüchtiger, Sen. poët. – Compar., quid tabidius araneā? Animal ipsum dico. Quamquam et ipsis telis aranearum quid tabidius? Augustin. in psalm. 38, 12. ...
tīrunculus , ī, m. (Demin. v. tiro), I) der ganz junge Soldat, tir. miles, ... ... Neuling, Sen., Colum. u.a.: im Kaufen, quod me, quamquam tirunculum, sollicitavit ad emendum, Plin. ep.
pauperculus , a, um (Demin. v. pauper), gar ... ... , Varro. – v. Lebl., domus, Augustin. serm. 23, 7: quamquam res nostrae sunt pauperculae, Plaut. Pers. 345. – subst., a) ...
1. sum , fuī, esse (ein unregelmäßiges, aus Teilen zweier ... ... p. 4, a), quid fuit in litteris (in dem Br.)? Cic.: quamquam est in Originibus m. folg. Acc. u. Infin., Cic. ...
mōs , mōris, m. (vgl. μῶμαι, μῶσθαι), der ... ... antiquos fuit, Sen. de brev. vit. 13, 8: moris quippe tum erat quamquam praesentem (Caesarem) scripto adire, Tac. ann. 4, 39, 1: fuit ...
ille , illa, illud, Genet. illīus, Dat. illī ... ... 9, 51; sat. 2, 3, 204. – Parmenides, Xenophanes minus bonis quamquam versibus, sed tamen illis versibus (aber doch in Versen) increpant eorum ...
veto (altlat. voto), vetuī (votuī), vetitum (votitum), ... ... quina (ova) incubanda vetant, Plin.: id faciendum vetat M. Antonius, Quint.: quamquam ridentem dicere verum quid vetat? Hor.: quid vetat et nosmet Lucili scripta legentes ...
2. opus , n. indecl., das Werk = die nötige ... ... seu sit opus quadratum acies consistat in agmen, Tibull. 4, 1, 101: quamquam non est opus affingas aliquid aut adstruas, Plin. ep. 9, 33, ...
mālo , māluī, mālle (st. mavolo aus magis volo ... ... re malo universae Asiae, Cic. ad Att. 2, 16, 4: ego vero quamquam illi omnia malo quam mihi, Cic. Planc. 59. – / Nicht ...
ratio , ōnis, f. (reor, ratus), das Abrechnen, Berechnen ... ... ratione atque re Gallicana, Cic.: illa de ratione nummaria non sunt eiusmodi, Cic.: quamquam haec quidem res non solum ex domestica est ratione (innere Politik), attingit ...
iaceo , cuī, citūrus, ēre (Intr. zu iacio; ... ... viro quisquam bellum timet, qui in pace iacere, quam in bello vigere maluit? quamquam ille numquam iacuit; erat enim in desiderio civitatis, in ore, in sermone ...
inter (altindisch antar, innen, innerhalb, zwischen, ahd. ... ... castra faciebant, Sall. – res inter se similes, Cic. u. Quint.: quamquam et ii ipsi inter se dissimiles fuerunt, Quint.: pessuma ac diversa inter se ...
culpa (altlat. colpa), ae, f., das ... ... a culpa, sowohl v. Pers., zB. innocens est quispiam, verum tamen, quamquam abest a culpa, suspicione tamen non caret, Cic.; als v. Lebl., ...
cupio , īvī od. iī, ītum, ere (vgl. ... ... invidiosa nefandis nec cupienda bonis regna, Ov. – β) m. Genet.: quamquam domi cupio, mich nach Hause sehne, Plaut. trin. 841; vgl ...
noceo , cuī, citum, ēre (verwandt mit neco), I) ... ... Acc., ne quid eis noceatur, Caes. b. c. 1, 86, 3: quamquam mihi quidem ipsi nihil ab istis noceri potest, Cic. Cat. 3, 27 ...
2. labor , ōris, m. (zu labāre; eigentl. ... ... (s. Spengel Ter. Andr. 720. Wagner Ter. heaut. 82), quamquam ibi animo labos grandis capitur, Plaut.: verum ex eo misera quam capit laborem ...
vario , āvī, ātum, āre (1. varius), I) tr. ... ... Angabe nach verschieden berichtet-, verschieden angegeben werden, haec de tanto viro, quamquam et opinionibus et monumentis litterarum variarent, proponenda erant, Liv. 38, 57, ...
Buchempfehlung
Anselm vertritt die Satisfaktionslehre, nach der der Tod Jesu ein nötiges Opfer war, um Gottes Ehrverletzung durch den Sündenfall des Menschen zu sühnen. Nur Gott selbst war groß genug, das Opfer den menschlichen Sündenfall überwiegen zu lassen, daher musste Gott Mensch werden und sündenlos sterben.
86 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro