sīrus , ī, m. (σειρός od. σιρός), die unterirdische, luftdicht geschlossene Getreidekammer, der Silo, Colum. u.a.
2. sȳrus , ī, m. (σύρω), der Besen, Varro sat. Men. 271 (wo Bücheler griech. σύρους).
1. sūrus , ī, m., der Zweig, Sproß, Pfahl, Enn. ann. 525. Vgl. Fest. 286 (b), 1 u. 297 sq.
2. Surus , s. 1. Syrus unter Syri.
1. Syrus , a, um, s. Syrī.
ōdī , ōdisse, Partiz. Fut. ōsūrus (vom alten odio, odīvī od. ōdī, ōsum, īre, einen Haß gegen jmd. fassen; also im Perf. = einen Haß gefaßt haben, d.i.) I) hassen (Ggstz. ...
Pūblius , iī, m. (v. poplus = populus, ... ... , insgemein durch P. abgekürzt, wie P. Cornelius. – / P. Syrus, s. Pūblilius. – P. Vergilius Maro, s. Vergilius.
sūrculus , ī, m. (Demin. v. sūrus, s. Paul. ex Fest. 299, 1), der ( junge ) Zweig, Schößling, das Reis, I) im allg., Verg., Plin. u ...
... 1. – Außerdem Publius Publilius Lochius Syrus, gew. bl. Publius Syrus od. bl. Publilius od. bl. Publius gen., ein ... ... a) Pūbliliānus , a, um, publilianisch, des Publilius ( Syrus ), sententia, Sen. contr. 7, 3 (18). ...
crēbrisūrum , ī, n. (creber u. surus, Pfahl), sc. vallum, ein dicht mit Pfählen besetzter Wall, Enn. b. Paul. ex. Fest. 59, 3 u. dazu Otfr. Müller.
crotalistria , ae, f. (κροταλί ... ... 39. – II) poet. übtr., der klappernde Storch, P. Syrus inc. fab. 8. p. 304 R. 2 ( bei Petron. ...
... Syrûm, Avien. descr. orb. 1056. – Dav.: A) Syrus , a, um, syrisch, vina, Hor.: lagoena, Mart ... ... , 1: Form -us, verächtlich od. liebkosend für den Sklavennamen Syrus, Ter. eun. 772; adelph. 763: Form ...
Damascus , ī, f. (Δαμασκό ... ... damaszenisch, aus Damaskus, pruna, Plin. u.a.: negotiator, Vulg.: Syrus D., Vulg.: Plur. subst., Damascēnī, ōrum, m., die Einw ...
margarīta , ae, f. (μαργαρί ... ... Perlenschnuren tragen, Suet. fr. – Nbf. margarītum , ī, n., Syrus bei Petron. 55, 6. v. 9. Anthol. Lat. 82, ...
Palaestīna , ae, f. u. - īnē , ēs, ... ... a, um, in od. aus Palästina, palästinisch, Syrus, Tibull. u. Ov.: aqua, v. Euphrat, Ov.: liquores ...