cōntiōnātor , ōris, m. (contionor), I) der Volksredner, im üblen Sinne der Wühler, Cic. Cat. 4, 9. Cic. fr. in Hier. ep. 52, 8: c. Cato, Fronto ep. ad Ver. ...
cōntiōnārius , a, um (contio), zur Volks - od ... ... Cic. ad Q. fr. 2, 3, 4: Gracchi fistula, die dem Volksredner den richtigen Ton angebende, Gell. 1, 11 lemm. Amm. 30, ...