1. Īlia , ae, f., s. Īlion.
Īlias , adis, f., s. Īlion.
1. Īlium , s. Īlion.
Īlios , iī, f., s. Īlion.
Īlius , a, um, s. Īlion.
langōn , ōnis, Akk. Plur. ōnas, m. (λάγγων), der Zauderer, der Langsame, Vet. interpr. ad Verg. georg. 2, 93. p. 308 ed. Lion.
cuimodī (= cuiusmodi), wie beschaffen, Gell. 9, 13, 4 ed. Hertz u. öfter, aber überall mit der Variante ... ... od. cuicuimodi; vgl. Madvig Cic. de fin. 3, 30. Lion Gell. 2, 8, 6.
Lugdūnum , ī, n., Stadt an der nördl. Grenze vom narbon. u. lugdun. Gallien, j. Lyon, Tac. ann. 3, 41. Suet. Cal. 20: auch Lugudūnum, Corp. inscr. Lat. 13, 5174. – Nbf. Lugdūnus ...
querēlor (querellor), ātus, ārī (querela), Klage erheben, klagen ... ... eum querelantem invenimus, Serv. argum. ad Verg. bucol. p. 96 ed. Lion. Vgl. Gloss. IV, 460, 37 ›querelantem, querelas afferentem‹; Gloss ...
būcolista , ae, m. (*βουκολιστής), der Hirtenliedersänger, Diom. 487, 5. Prob. ad Verg. bucol. in. p. 348 ed. Lion = 3, 11 K.
super-fluē , Adv. (superfluus), überflüssig, Serv. vit. Verg. vol. 1. p. 2 Lion. Gromat. vet. 403, 16. Mart. Cap. 3. § 310. Hieron. epist. 27, 1 u.a. Eccl.
cuicuimodī , archaist. quoiquoimodī (= cuius-cuiusmodi, v. quisquis u. modus), von welcher Beschaffenheit immer, wie immer ... ... . sunt, Cic. Vgl. Madvig Cic. de fin. 3, 30. Lion Gell. 2, 8, 6.
satiōnālis , e (satio), zum Säen geeignet, ager, Serv. Verg. georg. 1. praef. p. 169 Lion. Schol. Bern. Verg. buc. et georg. praef. p. 840 Hagen ...
cūrotrophos , on (κουροτρόφος), Kinder nährend, curotrophoe (Lion curotrophae) Nymphae, Serv. Verg. ecl. 10, 62.
plasma , atis, n. (πλάσμα), ... ... quoniam (Aeneida) plasmate legi voluit, Prob. Verg. ecl. praef. p. 349 Lion: im üblen Sinne, die weichliche Modulation der Stimme, Quint. ...
Rhodanus , ī, m. (Ῥοδανός), ein Fluß in Gallien, die jetzige Rhone, ... ... Rhonestadt, spät. Name der Stadt Lugdunum in Gallien, jetzt Lyon, Sidon. epist. 1, 5, 1.
distichus , a, um (δίστιχος), zwei Reihen habend, zweizeilig, hordeum, Col. 2, 9, 16. – subst., ... ... 8, 29, 1. Serv. Verg. Aen. 1. praef. p. 1 Lion.
grandiloquus (grandilocus), a, um (grandis u. loquor), I) großsprecherisch, subst. ein Großsprecher, v. stoischen Tugendschwätzer, Cic. Tusc ... ... 15: stilus, Serv. Verg. vit. (vol. 1. p. 2 ed. Lion).