morsus , ūs, m. (mordeo), das Beißen, ... ... , avium, Cic.: m. muscularum, Boëth.: morsus rabidi, Cael. Aur., morsus rabidi canis, Plin.: morsu violare, Sen ... ... das Brennen der Nessel usw., Plin.: u. morsus ventris, das Bauchgrimmen, ...
2. glūtus (gluttus), ī, m. (glutio) = βρόγχος ... ... 4. fol. 313 a. – u. das Verschlucken, ciborum morsus et potionum glutus, Augustin. c. Iulian. Pelag. 4. § 71.
ē-dento , āvī, ātum, āre (e u. dens), ... ... machen, der Zähne berauben, malas alci, Plaut. rud. 662: edentatae beluae morsus, eines zahnlosen, Macr. sat. 7, 3, 10.
marīnus , a, um (mare), zum Meere gehörig, im ... ... marinorum accessus et recessus, Anströmen u. Abströmen, Ebbe u. Flut, Cic.: morsus, Schärfe des Seewassers, Plin.: Venus, dem Meere entstiegene, Hor.: ...
muscula , ae, f. (Demin. v. musca), eine kleine Fliege, Eccl.: muscularum morsus (Stich), Boëth. cons. 2, 6. p. 41, 19 P.: minutissima muscula, Augustin. de civ. dei 22, 24, 2. ...
serrātus , a, um (serra), sägeförmig, gezackt (zackig) ... ... folia, Plin.: fistula, eine Art Getreidemühle, etwa wie unsere Kaffeemühle, Plin.: morsus (anseris), Petron. – subst., a) serrātī, ōrum, m. ...
1. passīvus , a, um (v. pando), I) allenthalben-, überall befindlich, morsus, Apul.: nomen dei, mehreren zukommend, -beigelegt, Tert. – II) übtr., untereinander gemengt, congeries, Apul. met. 6 ...
im-morsus , a, um (in u. mordeo), I) eingebissen, derb gebissen, immorsā hastā, noch in die L. beißend, Stat. Theb. 2, 628: immorso collo, Prop. 3, 8, 21. – II) übtr., ...
vīperīnus , a, um (vipera), I) von Vipern oder Schlangen, a) adi.: morsus, Acc. tr. fr.: cruor, Hor.: caro, Plin.: sanies, Viperngift, Schlangengift, Plin.: nodus, Hor. – b) subst., vīperīna, ...
vulnificus (volnificus), a, um (vulnus u. facio), Wunden verursachend, verwundend, sus, Ov.: telum, Ov.: chalybs, Verg.: morsus, Prudent.
morsiuncula , ae, f. (Demin. v. morsus), I) das Beißen, Apul. met. 8, 22. – II) insbes., das Beißen mit den Lippen eines Küssenden, teneris labellis molles morsiunculae, gar sanfte Bisse ...
2. ad (altlat. ar, w.s., urspr. ... ... zu, für, gegen, quae sint animadversa a medicis... radicum genera ad morsus bestiarum, ad oculorum morbos etc., Cic.: remedium ad tertianam, Petr. – ...
2. ācer , cris, cre (verwandt mit aceo, acies, ... ... peinlich bittere Not, Lucr.: morbus, Plaut.: dolor corporis, cuius morsus est acerrimus, Cic.: febris acerrima, Aur. Vict. epit. – 3) ...
verto (archaist. vorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ... ... Ov.: mucronem in se, Liv. epit.: v. harpen in alqm, Ov.: morsus exiguam in Cererem (Brot), Verg. – refl., verti me a ...
valeo , valuī, valitūrus, ēre (zu gotisch waldan, ahd ... ... Abl. causae: valere ad id, v. ad omnia, Cels.: valere contra serpentium morsus, Plin.: v. adversus animal nominis sui, Plin.: v. aeque, v. ...
rōbur (altlat. rōbus), oris, n. ( aus * ... ... sculptus aut e robore dolatus, Cic. – poet. v. and. Hartholz, morsus roboris, des Oleasters, Verg.: robora Maurorum, Citrusbäume, Stat. – ...
ictus , ūs, m. (icio), der Stoß, Schlag ... ... , ictus serpentis, scorpionis, aranei, Cels.: vesparum, Plin.: a bestiis ictus, morsus, impetus, Cic. – v. andern Schlagwerkzeugen, m. subj. Genet., ...
1. mūnio (archaist. moenio), īvī, u. iī ... ... . – hortum ab incursu hominum, Colum.: quae (herbescens viriditas) contra avium minorum morsus munitur vallo aristarum, Cic.: hieme quaternis tunicis et tibialibus muniebatur, verwahrte, ...
ferus , a, um (verwandt mit θήρ, äolisch φήρ ... ... (Ggstz. cicur, das zahme T.), multa genera ferarum, Caes.: ferae morsus, Cels.: ferae rabies, Curt.: ferarum ritu, Liv. u.a.: ...
lacer , lacera, lacerum (zu griech. λακίς, der Fetzen ... ... pan. 39, 3. – II) aktiv = zerfetzend, zerfleischend, morsus, Ov. met. 8, 877. – / Nbf. masc. lacerus, ...
Buchempfehlung
In die Zeit zwischen dem ersten März 1815, als Napoleon aus Elba zurückkehrt, und der Schlacht bei Waterloo am 18. Juni desselben Jahres konzentriert Grabbe das komplexe Wechselspiel zwischen Umbruch und Wiederherstellung, zwischen historischen Bedingungen und Konsequenzen. »Mit Napoleons Ende ward es mit der Welt, als wäre sie ein ausgelesenes Buch.« C.D.G.
138 Seiten, 7.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro