Online-Bibliothek

dis-cerno , crēvī, crētum, ere, absondern, trennen, ... ... , 9, 7), animus discernit, quid sit eiusdem generis, quid alterius, Cic.: neque sui iudicii neque suarum esse virium discernere, utra pars iustiorem habeat causam, Caes.: pecuniae an ...

auxilior , ātus sum, ārī (auxilium), Hilfe leisten, zu ... ... Lebl.: nihil Tarentinis corporis vires auxiliatae sunt, Cornif. rhet. 4, 37: neque mihi beneficia neque decreta auxiliantur, Sall. Iug. 24, 3: loro traiecto fit una pars ...

coniecto , āvī, ātum, āre (Frequ. v. conicio), ... ... schließen, erraten, deuten, a) übh.: α) m. Acc., neque scio quid dicam aut quid coniectem, Ter.: c. rem vetustate obrutam, Liv ...

abundāns , tis, Abl. auch abundanti, PAdj. m. ... ... = überladen, non erat abundans, non inops tamen oratio, Cic.: neque Attice pressi neque Asiane sunt abundantes, Quint. – 3) im Überfluß vorhanden, übermäßig, ...

avāritia , ae, f. (avarus), I) jede unmäßige ... ... mater avaritia, Claud.: propter avaritiam ipsius, Plaut.: avaritia pecuniae studium habet, Sall.: neque avaritiam neque sordes obiciet vere quisquam mihi, Hor.: avaritia parsimoniae nomine lenietur, Quint.: ardere ...

ab-surdus , a, um, (vgl. susurrus, surdus) ... ... ungereimt, abgeschmackt, ohne Sinn und Verstand, sinnlos, unvernünftig, verbum non absurdum neque asperum, Gell.: ratio inepta atque absurda, Ter.: illud ineruditum absurdumque, Cic.: ...

excelsus , a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. excello; eig. in die Höhe ... ... 3) dem Stile nach erhaben, orator grandior et quodammodo excelsior, Cic.: neque eos quicquam excelsum magnificumque delectat, Cic.

cōn-fugio , fūgī, ere, hinzufliehen, d.i. irgendwohin ... ... . – v. Redner, zu etw. als Verteidigungsmittel, Ausflucht, Entschuldigung usw., neque tu scilicet eo nunc confugies ›Quid mea?‹ Ter.: deinde ubi erubuit, ...

com-probo , āvī, ātum, āre, I) etw. begutheißen ... ... konstr. m. Abl., ut beneficium verbis initum dudum nunc re comprobes, Ter.: neque vero hoc oratione solum, sed multo magis vitā et factis et moribus comprobavit, ...

dēlēctus u. dīlēctus , ūs, m. (deligere), ... ... . epit. – Plur., dilectus adversum vos habiti, Sall. fr.: neque delectus agere nec copias contrahere, Quint. – / Die Schreibung dilectus ...

as-sevēro (ad-sevēro), āvī, ātum, āre (ad u ... ... – m. de u. Abl., nemo de ulla re potest contendere neque asseverare, Cic.: neque hoc meum (iudicium), de quo tanto opere in hoc libro asseveravi, umquam ...

ab-scindo , scidī, scissum, ere (griech. ἀποσχίζω), ... ... dulces, Hor.: sic fata querelas abscidit, Val. Flacc.: fluxum menstruorum, Scrib.: neque ullis remediis audacia potest abscindi, Arnob.: Hortensianae eloquentiae tanta hereditas unā feminae actione ...

dē-mētior , mēnsus sum, mētīrī, I) abmessen, zumessen ... ... Stich. 60: u. übtr.: nunc argumentum vobis demensum dabo, non modio neque trimodio, verum ipso horreo (aus voller Scheuer = sehr reichlich), Auct. ...

corruptē , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... 21. – c) im Urteil verkehrt, verschroben, de alqa re neque depravate iudicare neque c., Cic. de fin. 1, 71. – d) moralisch verderbt, ...

concinnē , Adv. m. Compar. (concinnus), I) ... ... 6, 57: sunt enim c. distributa, Cic. de or. 2, 81: neque ille concinnius eloquetur, qui se Laconicā brevitate collegit, Auson. grat. act. ...

appetēns , entis, PAdi. m. Compar. u. Superl ... ... begierig nach Geld, begehrlich = habsüchtig, homo non cupidus neque appetens, Cic.: gratus animus, non appetens, Cic.

assultus (adsultus), nur Abl. Sing. ū u. Abl ... ... 13: crebris, Amm. 23, 1, 3: cassis, Prud. psych. 144: neque assultibus et velocitate corporum uteretur, Tac. ann. 2, 21.

cōn-stituo , stituī, stitūtum, ere (con u. statuo), ... ... wo seine Stellung anweisen, ihn wohin stellen, legen, neque se praesidium, ubi constitutus esset, tenere posse, Caes.: praesidia in Tolosatibus circumque ...

cōnsilium , ī, n. (consulo), der Rat, ... ... bezug auf lebl. Subjj., vis consilii expers, Hor.: quae res in se neque consilium neque modum habet ullum, Ter. II) passiv, der Rat, ...

cupiditās , ātis, f. (cupidus), die Begierde, ... ... – efferri gloriae cupiditate, Cic. – explere cupiditates (suas), Cic.; vgl. neque expletur umquam nec satiatur cupiditatis sitis, Cic.: an potest cupiditas finiri? tollenda ...