pīnus , ūs u. ī, f. (aus ... ... gallinarius no. I). – / Nach der Sage ist Pitys (= pinus) eine Geliebte des Pan; dah. pinus (Fichte) amata Arcadio deo, Prop ... ... 1, 18, 29. – II) die Pinie (Pinus Pinea, L.), die eßbare ...
... Catull. u. Verg.: so auch pignus ponere, Ov.: pignus ponere cum alqo de alqo (auf jmd.), ... ... , iniuriae, Cic.: dare pignus magnum, Cic.: nullum erga me benevolentiae pignus atque indicium omisistis, Curt.: pignus est m. Infin., est ...
abiēs , etis, f. I) die Tanne, teils Rottanne (Pinus abies, L.), teils Weißtanne, Silbertanne, Edeltanne (Pinus picea, L.), alta, Enn.: tenera, Varr. fr.: arbores abietis, ...
picea , ae, f. (pix), die Pechföhre, Kiefer (Pinus silvestris, L.), Plin. 16, 40 u. 49. Verg. georg. 2, 257 u. Aen. 6, 180. Ov. met. 3, 155.
pīneus , a, um (pinus), von Fichten (Föhren), Fichten-, I) adi.: silva, Verg. u. Sil.: materia, Edict. Diocl.: ardor, Feuer von Fichtenholz, Verg.: nucleus, Cels.: nux, Colum. u. Plin. – ...
im-mineo , ēre (zu Ϝ*men-, emporragen; vgl. ... ... herneigen, I) eig., v. Bäumen, populus antro imminet, Verg.: pinus villae imminens, Hor.: quercus ingens arbor praetorio imminebat, Liv.: nemus desuper imminet ...
pīgnero , āvī, ātum, āre (pignus), I) verpfänden, zum Pfande geben, versetzen, bona, Liv.: ex aure detractum unionem, Suet.: alcis laenam, Iuven.: praedium pigneratum, fundus pigneratus, ICt.: im Gleichnis, cum velut obsidibus datis pigneratos haberent ...
pīnētum , ī, n. (pinus) der Fichtenwald, Ov. fast. 2, 275 u. 4, 273. Plin. 27, 66.
acucula (acicula), ae, f. (Demin. v. acus), ... ... , Cod. Theod. 3, 16, 1: u. an der Fichte, pinus viridis aciculae, Marc. Emp. 21; vgl. Plin. Val. 2, ...
pīnālis , e (pinus), von Fichten, Fichten-, resina, Isid. orig. 17, 7, 71.
pīniger , gera, gerum (pinus u. gero), Fichten tragend, Verg., Ov. u.a.
pīnifer , fera, ferum (pinus u. fero), Fichten tragend, Verg. u.a.
tibulus , ī, f., eine Art Fichte, Pinus Pinaster (Alt.), Plin. 16, 39.
flōridus , a, um (flos) = ἀνθηρός, mit Blüten ... ... eig.: a) in der Blüte stehend, blühend, ramuli, Catull.: pinus, Verg.: vitis, Hyg. – b) aus Blumen bestehend, corollae ...
nauticus , a, um (ναυτικό ... ... schiffsmännisch, Schiffs-, Schiffer-, clamor, Verg.: verbum, Cic.: instrumentum, Liv.: pinus, Schiff, Verg.: funis, Fest.: exuviae, den eroberten Schiffen abgenommene ...
pīgneror , ātus sum, ārī (pignus), pfänden, zum Pfande nehmen; dah. bildl., I) etw. als Unterpfand annehmen, quod das mihi, pigneror omen, nehme ich als Unterpf. (der Erfüllung meines Gebetes) an, Ov. ...
pīnaster , strī, m. (pinus), die wilde Fichte, Plin. 14, 127 (wo als fem.) u. 16, 39.
prōgnātus , a, um (Partic. v. pro[g]nascor), ... ... I) v. Lebl., bes. v. Gewächsen, Peliaco quondam prognatae vertice pinus, Catull. 64, 1: arundines in palude prognatae, Plin. 9, 56: ...
flammifer , fera, ferum (flamma u. fero), Flammen ... ... flammend, brennend, I) eig. u. meton.: 1) eig.: pinus, Ov.: aspergo, Ov.: tauri, Val. Flacc. – 2) meton.: ...
re-murmuro , āre, entgegenmurmeln, -rauschen, I) intr.: nec fracta remurmurat unda, Verg. Aen. 10, 291: pinus nulli spoliata remurmurat aurae, Stat. silv. 5, 1, 153. – II ...
Buchempfehlung
Am Heiligen Abend des Jahres 820 führt eine Verschwörung am Hofe zu Konstantinopel zur Ermordung Kaiser Leos des Armeniers. Gryphius schildert in seinem dramatischen Erstling wie Michael Balbus, einst Vertrauter Leos, sich auf den Kaiserthron erhebt.
98 Seiten, 5.80 Euro