... ab u. Abl., procul ab domo, Liv.: procul a castris, Caes.: procul a ... ... .: haud procul Uticā, Liv.: haud procul muris, Curt.: haud procul Romanis praesidiis, Liv.: procul ... ... ohne Zweifel, Liv.: dubio procul, Gell.: procul periculo, Liv.: procul ambitione, Hor.: procul ...
sono , sonuī, sonitum, āre (sonus), I) intr.: 1) ... ... , schwirren, klirren, knistern, zischen, a) übh.: quoia vox sonat procul? Plaut.: vox, quae aere icto sonat, Chalcid. Tim.: sonuerunt tympana, ...
ab-do , didī, ditum, ere, weggeben, -tun; ... ... Blicken-, dem Anblick entziehen, zurückziehen, entrücken, I) im allg.: hinc procul abde faces, Tibull.: pedestres copias ab eo loco abditas, Caes.: se ex ...
iūxtā (verwandt mit iungo), dicht daneben, -neben, ... ... a) = dicht dabei, nahe bei, nahe an, nebenan (Ggstz. procul), legio, quae i. constiterat, Caes.: iuxta collocare, Tac.: sellam i. ...
dī-sto , āre (dis-sto), I) getrennt ... ... alqo, Hirt.: foro (Dat.), vom F., Hor.: urbs (Troia) quam procul ab domo, quot terras, quot maria distans? Liv.: sol ex aequo metā ...
1. fīxus , a, um, PAdi. (v. figo), ... ... fixum est = es steht fest, es ist beschlossen, quis (= quibus) procul a Tyria dominos depellere Byrsa fixum est, Sil. 2, 363 sq. ...
ad-meo , āre, herangehen, procul, Paul. Nol. carm. 17, 119.
cōn-sto , stitī, stātūrus, āre, wörtl. beihinstehen = ... ... Curc. 290. – u. v. Soldaten = haltmachen, multitudinem procul hostium constare viderunt, Sisenn. hist. 4. fr. 58 ( bei Non ...
sperno , sprēvi, sprētum, ere (altind. sphuráti, stößt ... ... Ferse ausschlagen), I) absondern, trennen, entfernen, se a malis spernit procul, Enn. fr. scen. 189: nec spes opes auxiliaque a me segregant ...
1. re-lēgo , āvī, ātum, āre, I) fortschicken ... ... eig. u. übtr.: 1) eig.: a) übh.: tauros procul atque in sola pascua, Verg.: alqm nymphae et nemori, Verg.: Catonem Cyprum ...
Francī , ōrum, m., die Franken, Claud. de cons. Stil. 1, 227. Vopisc. Procul. 13, 4. Eumen. pan. 18, 3 u.a.: Sing. Francus, ī, m., der Franke (kollektiv), ...
iūxtim (wie iuxta verwandt mit iungo), I) Adv.: ... ... . – insbes., in der Nähe, nahe bei uns (Ggstz. procul), Lucr. 4, 499. – II) Praep. m. Acc., ...
rutilo , āvī, ātum, āre (rutilus), I) intr. rötlich schimmern, wie Gold glänzen, iamque Auroram rutilare procul video, Acc. tr. fr.: arma rutilare vident, Verg.: rutilare ...
ab-ripio , ripuī, reptum, ere (ab u. rapio), ... ... (v. Meere), Curt.: coniugem, in weite Ferne führen, Ov.: alqm procul a terra (im Bilde), Cic.: tempestate abripi, Quint. u. ...
abs-cēdo , cessī, cessum, ere, weg-, fortgehen, sich ... ... accedere), I) eig.: a) v. Pers.: abscede etiamnunc, Plaut.: procul, Ov.: retro, Sil.: hinc intro, Plaut.: paululum istuc, Plaut.: e ...
vermino , āre, u. Depon. verminor , ārī ( ... ... geplagt werden, Sen. nat. qu. 2, 31, 2: effeminato verminet procul culo, Priap. 58, 2 B.: im Bilde, ut viderent, ne ...
2. dērīsus , ūs, m. (derideo), das Verlachen ... ... der Spott, derisus causā, Val. Max.: a derisu non procul abest risus, Quint.: facile ad derisum stulta levitas ducitur, Phaedr.: ...
ab-silio , īre (ab u. salio), weg-, davonspringen, procul, Lucr. 6, 1215 (1217): nidos, aus den Nestern fortspringen, Stat. Theb. 6, 98.
īnspecto , āvī, ātum, āre (Intens. v. inspicio), ... ... etwas mit ansehen, bei etwas zusehen, illinc procul istuc, Plaut.: per impluvium, Plaut.: de tegulis, Plaut. – quod utinam ...
dī-sterno , strāvī, strātum, ere (dis u. sterno), ... ... Apul. met. 10, 34. – unpers., pueris extra limen humi quam procul distratum fuerat, hatte man ein Lager bereitet, Apul. met. 2, ...
Buchempfehlung
Der satirische Roman von Christoph Martin Wieland erscheint 1774 in Fortsetzung in der Zeitschrift »Der Teutsche Merkur«. Wielands Spott zielt auf die kleinbürgerliche Einfalt seiner Zeit. Den Text habe er in einer Stunde des Unmuts geschrieben »wie ich von meinem Mansardenfenster herab die ganze Welt voll Koth und Unrath erblickte und mich an ihr zu rächen entschloß.«
270 Seiten, 9.60 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro