crīminōsē , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... = anschwärzend, verunglimpfend, verleumderisch, gehässig, agere, Liv.: argumentari, Liv.: qui suspiciosius aut criminosius diceret, audivi neminem, Cic.: criminosissime insectari alqm, Suet. ...
sānābilis , e (sano), 1) heilbar, a) ... ... sanabilis, illi pestifera, Cic. – b) geistig, iracundi sanabiles, Cic.: qui ad philosophum venit, aut sanior domum redeat aut sanabilior, Sen. – II) ...
cōnfīdēns , dentis, PAdi. m. Compar. u. Superl ... ... frech, unverschämt, v. Pers., Komik., Cic. u.a.: qui me alter est audacior aut confidentior, Plaut.: quod est nimio confidentius, quam ...
dī-largior , ītus sum, īrī (dis u. largior), freigebig austeilen, -verschenken, gew. m. Dat. pers., qui omnia quibus voluit dilargitus est, Cic.: pecuniam dil. magis, Tac.: foedera ...
generātim , Adv. (genus), I) nach Geschlechtern, nach Stämmen ... ... (nach den verschiedenen Klassen der Besitztümer) ad avaritiam excogitabantur, Caes.: nulli fuerunt, qui illa artificiose digesta gen. componerent, Cic. – II) im allgemeinen, ...
prae-dīsco , didicī, ere, etwas vorher lernen, ... ... morem, Verg. georg. 1, 51: tempestates, Verg. georg. 1, 252: qui ea, quae agenda sunt in foro tamquam in acie, possunt etiam nunc exercitatione ...
rārēfacio , fēcī, factum, ere (rarus u. facio), ... ... auflockern, terram, Lucr. 6, 870: ne (lingua) traducta ab aliquo qui in se esset succo rarefaceret, Theod. Prisc. 4. fol. 316 (b ...
calōrātus , a, um (calor), erhitzt, heiß, ferrum ... ... heiß, Calabria, Porphyr. Hor. epod. 1, 27: caniculares dies, qui sunt caloratissimi, Porphyr. Hor. sat. 1, 6, 126. – übtr ...
dominātus , ūs, m. (dominor), I) die Herrschaft ... ... cupiditatum, Cic.: impositio est in nostro dominatu, nos in naturae, Varro LL.: qui serviunt dominatui nuptiarum, Hieron. – Plur. Cic. de rep. 1, ...
scānsilis , e (scando), steigbar, besteigbar, I) ... ... 49 (112): gradus superiores scanslles, Schol. Iuven. 7, 46: elati vertices, qui scansili suggestu consurgunt, Amm. 16, 10, 14. – II) übtr., ...
sapienter , Adv. (sapiens), weise = einsichtsvoll, ... ... , Gell.: sap. sapit, er ist gar schlau, Plaut.: nemo est, qui tibi sapientius suadere possit te ipso, Cic.: alqd probavisse maxime et retinuisse sapientissime ...
celeriter , Adv. m. Compar. u. Superl. (celer), schnell, librum tibi c. mittam, Cic.: bis dat qui dat celeriter, Syri sent. – cum celerius omnium opinione venisset, Caes.: omnium ...
hūmāniter , Adv. (humanus), I) menschlich, ferre, ... ... freundlich, höflich, litterae h. scriptae, Cic. fr.: fecit h. Licinius, qui etc., Cic. – Compar. u. Superl. s. hūmānē.
prō-genero , āre, Tiere erzeugen, zeugen, nec progenerant ... ... (apes), Plin.: si res exigit, ut plurimi mares progenerandi sint, Colum.: et qui ex his (ex bubus) progenerantur, inter se vituli? Varro LL.: absol ...
per-acūtus , a, um, sehr scharf, I) ... ... , Cic. Brut. 241. – II) bildl., sehr scharfsinnig, qui peracutus esset ad excogitandum, Cic. – übtr., oratio, Cic. – ...
subter-meo , āre, unter etwas hingehen ... ... pontes (v. einem Flusse), Claud. edyll. 6, 61: hebetes esse qui negent subtermeare (sc. terram) sidera ac rursus eādem resurgere, Plin. 2, ...
leviculus , a, um (Demin. v. levis), ziemlich ... ... leicht; dah. übtr. I) ziemlich eitel, leviculus noster Demosthenes, qui etc., verriet ziemliche Eitelkeit, als er usw., Cic. Tusc. 5, ...
trāns-vado (āvī), ātum, āre, I) durchwaten, torrens, qui non potest transvadari, Vulg. Ezech. 47, 5. – II) vorübersegeln, bildl., quaestionum scopulis transvadatis, Hieron. epist. 14, 10.
prae-iaceo , ēre, vorliegen, vor etw. ... ... mare praeiacens Asiae, Plin. 4, 75: m. Acc. loci, campus, qui castra praeiacet, Tac. ann. 12, 36.
1. coniector , ātus sum, ārī (Nbf. v. coniecto ... ... . 51 (116). – b) deuten, mit dopp. Acc., qui eum procreatorem coniectantur, Tert. ad nat. 2, 12.
Buchempfehlung
Die Fledermaus ist eine berühmtesten Operetten von Johann Strauß, sie wird regelmäßig an großen internationalen Opernhäusern inszeniert. Der eingängig ironische Ton des Librettos von Carl Haffner hat großen Anteil an dem bis heute währenden Erfolg.
74 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro