irrīsīvē , Adv. (irrisivus), verlachend, spottend, ironisch, Amm. 16, 12, 67. Schol. Iuven. 4, 13; 13, 33.
irrīsīvus (inris.), a, um (irrideo), spottend, dictio, Gloss. IV, 245, 14.
īnsultābundus , a, um (insulto), spottend, voller Hohn, Augustin. epist. 35, 3.
... sein Spiel treiben, a) spottend, höhnend = mit jmd. od. etw. ... ... , quod dixeram controversiam esse etc., Cic. – dah. illudens = spottend, ironisch, quae cum dixisset in Albutium illudens, Cic.: hanc sapientiam ...