immodestē , Adv. (immodestus), maßlos, taktlos, ungebührlich, unbescheiden, amare, Plaut.: immodice immodesteque gloriari Hannibale victo ab se, Liv.: imm. atque intemperanter facere omnia, Quint.
ir-reverēns , entis (in u. reverens), unehrerbietig, unbescheiden, gleichgültig gegen etwas, m. Genet., operis, Plin. ep. 8, 21, 3. – m. Dat., Spart. Carac. 2, 5: in alqm, Tert. adv. ...
im-modestus , a, um (in u. modestus), maßlos, taktlos, unbescheiden, übermütig, frech, v. Pers., fautores histrionum, Tac.: in vino quam imm. fuisti, Ter. – v. Lebl., mores, Plaut.: largitio, Sen. ...
in-verēcundus , a, um, unsittsam, unbescheiden, unverschämt, ohne Scheu und Scham, schamlos, rücksichtslos, deus (v. Bacchus), der schamlose (der alles ausplaudert), Hor.: animi ingenium, Poët. bei Cornif. rhet.: animus, Sall. ...
irreverenter , Adv. (irreverens), unehrerbietig, unbescheiden, Plin. ep. 2, 14, 2; 6, 13, 2; 8, 21, 3. Apul. met. 5, 30 u. apol. 86. Interpr. Iren. 3, 23, 4.
im-probus , a, um (in u. probus), I) ... ... , Cic. – malus improbior fit, Sall.: improbum est (es ist unredlich, unbescheiden) m. folg. Infin., Quint. 5, 6, 1 u. ...