ab-eo , iī, itum, īre (griech. ἄπειμι), I ... ... . gehen, abreisen (Ggstz. manere, redire, adire, accedere, venire, advenire), A) eig.: 1) im allg.: abeam an maneam ...
3. vērō , Adv. (verus), in Wahrheit, in der ... ... -vēro. – zu Anfang eines Briefes, ego vero cupio, te ad me venire, ich wünsche wirklich, Cic.: zur Verstärkung verb., hercle vero, ...
vīso , vīsī, vīsum, ere (Intens. v. video), ... ... hominesque, quorum beneficio in ea fortuna esset, Liv. – absol., visendi causā venire, Cic. – II) übtr., des Nachsehens wegen irgendwohin kommen, wonach ...
cārē , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... .: noctes c. mercari, Sen.: carius vendere, Ps. Quint. decl.: c. venire (verkauft werden), Varr.: carius constare, Lucil. fr.: carissime constare, ...
1. astu ( asty ), nur Akk. u. Abl. ... ... 963;τυ), die Stadt, nur von »Athen«, in astu venire, Ter. eun. 987. Nep. Alc. 6, 4: in astu, ...
red-eo , iī (selten īvī), itum, īre, I) ... ... . m. rursus, rursum, retro), A) eig. (Ggstz. abire, venire, remanere): a) v. Pers.: sine rege, heimkehren, Curt.: ...
locus , ī, m. (Plur. loci einzelne Orte, ... ... qui ea loca incolerent, Caes.: proximos locos occupare, Sall.: ad id loci venire, Sall.: locum facere in turba, Platz machen, Ov.: vincendo locum ...
venio , vēnī, ventum, venīre (βαίνω ... ... isti morbus interdum venit, Plaut.: hereditates mihi negasti venire, Cic.: illi et gloriam et regnum venturum, Sall.: utrumque bellum ... ... u. Akk., ad quem autem dolor veniat, ad eundem etiam interitum venire, Cic.: ne qua ...
maneo , mānsī, mānsum, ēre (zu altind. man-, ... ... , A) im allg. (Ggstz. abire, exire, decedere, fugere, venire, advolare): in patria, Cic.: in vita (Ggstz. excedere e vita ...
vēneo (vaeneo), vēniī, vēnīre (st. venum eo ... ... zu vendo), I) im allg.: oleam venire oportet, Cato: venire vestras res, Cic.: mancipia venibant, Cic.: venire ab hoste, Quint.: venire sub corona, Liv. (s. Drak ...
2. istūc Adv. (iste u. huc), I) ... ... in Briefen der Empfänger des Briefes, befindet), ire, Plaut.: concedere, Ter.: venire, hinkommen, Ter., u. pervenire, Cic. – II) übtr ...
glōria , ae, f.( griech. κλέος; eig. der Ruf ... ... belli, Caes.: doctrinae et ingenii, Cic.: dicendi, Quint.: in summam gloriam venire, Cic.: gloriam habere, consequi, capere, acquirere, Cic.: gloriam sequi, Cic ...
rapidē , Adv. (rapidus), reißend schnell, I) eig.: r. dilapsus (fluvius), Cic.: r. iter conficere, Suet.: rapidius venire alqo, Tac. – II) übtr.: quod cum rapide fertur, wie ...
parātē , Adv. (paratus), vorbereitet, a) = schlagfertig, ad dicendum venire magis audacter quam parate, Cic.: paratius atque accuratius dicere, Cic.: diligentius paratiusque venire (sc. ad accusandum), Cic.: paratissime respondere, Plin. ep. Vgl. ...
2. spissō , Adv. (spissus), langsam, spät, venire, Afran. com. 211.
nihilum , ī, n. (ni [= ne] u. hilum ... ... proximum nihilo est, Sen.: ad nihilum redigere, vernichten, Liv.: ad nihilum venire od. recĭdere, Cic., od. in nihilum interire od. ...
pūblicē (altlat. in Inschriften poblice), Adv. (publicus), I ... ... a) = im Namen-, auf Befehl des Staates, dicere, Cic.: venire, Cic.: polliceri, Caes.: rapere, Sall.: interfi i, Cic. – b ...
modestē , Adv. (modestus), I) eig.: A) im ... ... leidenschaftslos, besonnen, mit Besonnenheit, behutsam, gefaßt, mit Fassung, gelassen, Romam venire, Cic.: placide modesteque inter se rem publicam tractare, Sall.: partes m. ...
caterva , ae, f. (umbr. kateramu), der geschlossene ... ... magna togatorum, Cic.: magna iuvenum, Verg.: obviam cum bene magna caterva sua venire, Cic. – Plur., catervae testium, Cic.: catervae patriciorum iuvenum, Liv ...
vīliter , Adv. (vilis), I) wohlfeil, venire vilius, Macr. sat. 2, 9, 2: venire intestinis vilius, Plaut. Curc. 244: aedes in urbe vilius conducere (mieten), Suet. Tib. 35, 2: constare vilissime, Colum. ...
Buchempfehlung
Julian, ein schöner Knabe ohne Geist, wird nach dem Tod seiner Mutter von seinem Vater in eine Jesuitenschule geschickt, wo er den Demütigungen des Pater Le Tellier hilflos ausgeliefert ist und schließlich an den Folgen unmäßiger Körperstrafen zugrunde geht.
48 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Michael Holzinger hat sechs eindrucksvolle Erzählungen von wütenden, jungen Männern des 18. Jahrhunderts ausgewählt.
468 Seiten, 19.80 Euro