minātor , ōris, m. (1. mino), der Antreiber des Viehes, Tert. ad nat. 2, 3 extr. (Öhler motator). Vgl. Löwe gloss. nom. 3, 9 ›abactor, minator‹.
mōtātor , ōris, m. (moto), der Beweger, Antreiber, Arnob. 3, 31. Tert. ad nat. 2, 3 extr.
impulsor , ōris, m. (impello), der Antreiber, Anreger, Veranlasser, profectionis meae, zu usw., Cic.: me impulsore, auf meinen Antrieb, auf mein Anstiften, Ter.: u. so impulsore Chresto, Suet.: Caesare impulsore atque auctore, ...
coāctrīx , trīcis, f. (Femin. zu coactor), die Antreiberin, Nötigerin, Iulian. bei Augustin. op. imperf. c. Iulian. 6, 5 in. Fulg. Virg. contin. p. 162 M. (p. 103, 16 H.)
agitātrīx , īcis (fem. zu agitator, s. Charis. ... ... , Arnob. 4, 22. – b) übtr.: anima ag. aliorum, Antreiberin, Apul. dogm. Plat. 1, 9.
īnstīgātor , ōris, m. (instigo), der Anstachler, Anreizer, Antreiber, sibi quisque dux et instigator, jeder kommandierte u. trieb sich selbst, Tac. hist. 1, 38: si quid invitis quoque nobis naturā fit, superfluus instigator agitabo, Auson. epist ...
impulstrīx , trīcis, f. (Femin. zu impulsor), die Antreiberin, Non. 150, 29 (viell. richtiger impultrix, wie expultrix).
monitor , ōris, m. (moneo), I) der an etwas ... ... ; Theb. 12, 205: der Sklaven bei der ländlichen Arbeit, der Antreiber, Colum. 1, 9. § 4 u. 7. Paul. ...
coāctor , ōris, m. (cogo), I) eig.: a) ... ... Corp. inscr. Lat. 5, 4504, 3. – übtr., der Antreiber, Nötiger zu etw., quibus non duce tantum opus sit, sed ...
ventilātor , ōris, m. (ventilo), I) der Schwinger ... ... Beunruhiger, urbis, Prud. perist. 10, 78. – b) der Antreiber, aurigarum ventilatores, Aethic. cosmogr. 82.