carpistēs , ae, m. (καρπιστής), der Freimachende, einer der Äonen des Valentinus, Tert. adv. Valent. 9.
carpisclum (carpisculum, griech. κρηπίς), ī, n., eine Art Schuhwerk, Vopisc. Aur. 30, 4. – Nbf. carpusculum, ī, n. = die Unterlage (t. t. der Archit.), Corp. inscr. Lat. ...
carpusculum , s. carpisclum.
veho , vēxī, vectum, ere (altind. váhati, fährt, ... ... decem dierum et septem cervicibus, Amm.: militi occupato stationibus vigiliisque folliculis in castra ab Arpisfrumentum, zuführen (v. Reitern), Liv. – v. Tieren, Europam ...
2. caelum (coelum), ī, n. (zu Wurzel [ ... ... beobachten, Cic.: caelum discedit, Cic.: caelum finditur velut magno hiatu, Liv.: Arpis parmas in caelo visas, Liv.: cadunt caelo fulgura, Verg.: fulmina iaciuntur de ...
sarpio u. sarpo , sarpsī, sarptum, ere ( zu ... ... Paul. ex Fest. 323, 1. – / Charis. 245, 21 ›sarpo, sarpis, sarpsi‹; u. Prisc. 10, 41 ›sarpo, sarpsi‹.
subrigo (surrigo), u. zsgzg. surgo , rēxī, rēctum ... ... .: e cena, Plin. ep.: humo, Ov. – poet., surgit ab Arpis Tydides, erhebt sich = zeigt sich, kommt, Verg.: ad aetherias auras ...