Attis , idis, m. u. Attin , īnis, m. ( ... ... , 21, 7 sq. (wo Genet. Attinis u. Akk. Attinem). Carm. epigr. 111 (Anthol. Lat. ... ... Sen. Agam. 727 (wo Akk. Attin). Corp. inscr. Lat. 6, 505 (wo Genet ...
Catti (Catthi), s. Chattī.
Attin , s. Attis.
Chattī (Catthi, Catti), ōrum, m. (Χάττο ... ... 1. Iuven. 4, 147: Form Catti, Frontin. 2, 3, 23. Eutr. 7, 23 H. Stat ... ... . Get. 420. – Dav. Catthus , a, um, kattisch, mulier, Suet. ...
1. Attica , ae, f. (Ἀττι ... ... 4 (wo griech. Form. Attice). Cic. Brut. 43. Mela 2, 3, 7 (2. § 49): auch terra Attica od. Attica terra ( wie terra Italia, s. Drak. ...
... . – Außerdem nur in den Formen ne attigas me, puerum, cave attigas vestem u. dgl., Acc. tr. ... ... 816; truc. 276. Ter. Andr. 789: ne... attigat, Pacuv. tr. 228: aedis ne attigatis, Plaut. most. 468: ...
Attius , a, um, Name eines röm. Geschlechts, aus ... ... Lig. 1 sqq. Lucan. 4, 713 sqq. – Dav. Attiānus , a, um, attianisch, des Attius, milites, Caes.: legiones, Cic. – / ...
1. Battis , tidis, f. (Βαττίς), die Geliebte des Dichters Philetas aus Kos, Ov. trist. 1, 6, 2 u. ex Pont. 3, 1, 58 R. (Merkel gegen die Hdschrn. Bittis).
2. Atticē , ēs, f. (Ἀττι ... ... , Varr. sat. Men. 141: ochra quae Attice nominatur, Cels. 5, 18. no. 19. – subst., Atticē, ēs, f. (Ἀττική, ...
2. Attica , ae, f., s. Atticus no. I a. E.
1. Atticē , Adv. (Atticus), attisch, dicere, Cic. u. Quint.: loqui, Quint.: Attice pressi oratores, Quint.
2. battis , s. batis.
... es? Li. At censebam attigisse, Plaut.: cavebis ne me attingas, Plaut.: si illam digito attigerit uno, Ter.: cave attigeris hominem, Varro: ne sis me uno ... ... invidia od. infamia alqm attingit, Cic.: si quid eam humanitus attigisset, wenn ihr etwas ...
... Fronto: signatum argentum fisco vel aerario attinetur, Tac.: valetudine infensā domi attineri, Tac.: ita me ... ... – β) bl. alqd attinet od. attinet m. folg. Subjektssatz (Infin. od ... ... discrepare? Cic.: nec victoribus mitti attinere puto, Liv.: dici plura non attinet, Curt.: neque quemquam attinebat id recusare, Cic.: nihil ...
... , Vell.: subst., Atticus, ī, m., der Attiker, Athener, Ter. ... ... 3, 498: Plur., Atticī, ōrum, m., die Attiker od. ... ... . sat. Men. 379: subst., quid sit Atticum (der attische Ausdruck), discant, Cic.: u. Plur. ...
glattio , īre u. glattito , āre, Naturlaut der kleinen Hunde, Suet. fr. 161. p. 250, 1 R. Anthol. Lat. 762, 60 R. (wo Meyer 233, 60 glaucitat).
attilus , ī, m., ein außerordentlich großer Fisch im Po, von den Anwohnern jetzt (nach Hard.) Ladano u. Adello gen., Plin. 9, 44.
attinae , ārum, f. (attineo), wie eine Mauer zur Grenzmark aufgehäufte Steine, Gromat. vet. 139, 1 u. 142, 26.
Mattium , iī, n., der Hauptort der Katten, nach einigen das jetzige Maden bei Fritzlar, Tac. ann. 1, 56.
at-tillo (ad-tillo), āre (v. ad u. *tillo, woraus titillo), bekitzeln, Iul. Val. 3, 26.
Buchempfehlung
Die Fledermaus ist eine berühmtesten Operetten von Johann Strauß, sie wird regelmäßig an großen internationalen Opernhäusern inszeniert. Der eingängig ironische Ton des Librettos von Carl Haffner hat großen Anteil an dem bis heute währenden Erfolg.
74 Seiten, 4.80 Euro