cerebrōsus , a, um (cerebrum), I) hienwütig, toll, Plaut. u. (von Tieren, zB. boves) Col. – II) übtr., der Hitzkopf, Tollkopf, Hor. sat. 1, 5, 21.
cervīcōsus , a, um (cervix), halsstarrig, Eccl.; vgl. Gloss. ›cervicosus, αυχένιος‹.
celebrēsco , ere (celeber), gefeiert werden, Acc. tr. 274.
Fīcēdulēnsēs , ium, m., ein erdichteter Name, mit Anspielung auf ficedula, etwa die Schnepfentäler, Plaut. capt. 163.
cervīcōsitās , ātis, f. (cervicosus), die Halsstarrigkeit, Sidon. epist. 7, 9, 11.
sacerdōtissa , ae, f. (sacerdos), die Priesterin, Schol. Lucan. 7, 778 Weber.
celeriusculē , Adv. (celeriusculus), ein wenig rascher, dicere, Cornif. rhet 3, 24.
epicertomēsis , is, f. (επικερτόμησις), rhet. t. t., die Verhöhnung, Rufin. de fig. sent. 1.
celeriusculus , a, um (Demin. v. celer), ein wenig rascher, nach Analogie bei Prisc. 3, 29.
... , Caes. b. G. 7, 2 u.a. – Dav. Cenabēnsis (Genab.), e, cenabensisch, Caes. – Plur. subst. Cenabēnsēs , ium, m., die Einwohner von Cenabum, die Cenabenser, Caes.
lancino , āvī, ātum, āre (lacer), zerfleischen, zerreißen, ... ... 768: gentes totas, Sen. de ira 3, 19, 5: alqm inter leges celebrisque spectaculum fori, Sen. de ira 1, 2, 2: alqm morsu, Plin ...
Salernum , i, n., Stadt am Etrurischen Meere, im Picentinischen, j. Salerno, Liv. 32, 29, 3. Hor. ep. 1, 15, 1. – Dav. Salernitānus , a, um, salernitanisch, latebra, Plin.: regio, Val ...
scelestus , a, um (scelus), I) frevelhaft, gottlos, ... ... Sall. u.a.: facinus, Cic.: nuptiae, Sall.: sermo scelestior, Liv.: scelestissimum te arbitror, Plaut. – etsi scelestus est, at mi infidelis non est, ...
racēmōsus , a, um (racemus), I) trauben-, beerenreich, uva racemosissima, Plin. 14, 40. – II) traubenartig, pomum, Plin.: flos, Plin.
procellōsus , a, um (procella), stürmisch, ... ... .: pr. atque imbrifer caeli status (Ggstz. quietus caeli status), Colum.: procellosissimum pelagus, Augustin. de civ. dei 5, 22 extr.: übtr., vita procellosissima, Augustin. tract. in Ioann. euang. 124, 7: u. so ...
Cerēs , eris, f. (vgl. osk. ... ... u. meton. zum Acker-, Getreidebau usw. gehörig, cerealisch, cenae, lukullische (eig. = so glänzende u. üppige wie am Ceresfeste), Plaut.: papaver, Verg.: nemus, Ov.: sacrum, Ov.: munera, ...
... ) übh.: quibus in locis factum esse consulem Murenam nuntii litteraeque celebrassent, Cic. – m. Ang. wodurch? laudes alcis ... ... seria ac iocos, Liv. 1, 4, 9. – / Archaist. celebrassit = celebraverit Plaut. fr. bei Non. 134, 33.
... Chalkedonier, Tac. ann. 12, 63. – B) Chalcēdonēnsis , e, von Chalkedon, chalkedonisch, urbs, Chalkedon, Casiod. hist. eccl. 7, 21: Plur. subst., Chalcēdonēnsēs, ium, m., die Einw. von Chalkedon, die Chalkedonier, ...
3. ne , als enklitisches Fragewort, wird dem Worte angehängt, ... ... etwa auch? Cic.: numquid est aliud? rectene interpretor sententiam tuam? Cic.: vitae censetisne habendam mihi aliquam esse rationem, Cic.: videtisne ut apud Homerum saepissime Nestor de ...
nī , Adv. u. Coni., I) altert. = ... ... wenn nicht, ni tua custodis, avidus iam haec auferet heres, Hor.: plures cecĭdissent, ni nox proelio intervenisset, Liv.: sponsionem fecisset, ni vir bonus esset, ...
Buchempfehlung
1858 in Siegburg geboren, schreibt Adelheit Wette 1890 zum Vergnügen das Märchenspiel »Hänsel und Gretel«. Daraus entsteht die Idee, ihr Bruder, der Komponist Engelbert Humperdinck, könne einige Textstellen zu einem Singspiel für Wettes Töchter vertonen. Stattdessen entsteht eine ganze Oper, die am 23. Dezember 1893 am Weimarer Hoftheater uraufgeführt wird.
40 Seiten, 3.80 Euro