2. cluo , ere, altlat. = purgo, ich reinige, Plin. 15, 119. Serv. Verg. Aen. 1, 720 (wo cloare).
1. cluo , ere, s. clueo.
... Acc. fr.: victor victorum cluet, Plaut.: ut meus victor vir belli clueat, Plaut.: cuiā operā ... ... corona per gentes hominum quae clara clueret, Lucr.: divûm sacerdos infulis celsus clues, Anthol. Lat. 1315, ... ... com. fr.: Atridae fratres cluent fecisse facinus maximum, Plaut.: cuiuscumque imago cluet de corpore fusa vagari, ...
cluor , ōris, m. (cluo) = δόξα, der Ruf, in dem man bei andern steht, Gloss. II, 510, 5.
clūra , ae, f. = πίθηκος, κερκοπίθηκος, der Affe, Schwanzaffe, Gloss.
clūdo , ere, s. 1. claudo /.
2. Clupea (Clypea), ae, f., u. Plur. Clupeae (Clypeae), ārum, f. (Übersetzung des griech. Namens ... ... , 2. Auct. b. Afr. 3, 1. – Dav. Clupeānī , ōrum, m., die Einw. ...
cyclus , ī, m. (κύκλος). der ... ... a) als astron. t. t., der Zeitkreis, Zyklus, cyclus paschalis (Osterzyklus, eine Reihe von 95 Jahren), lunae (Mondzyklus, eine ...
... Steiß (der Menschen u. Tiere), clunes infantis, Cels.: pulchrae clunes (equi), Kruppe, Hor.: cl. tremulus (puellae), Iuven.: clunes apri, Iuven.: pectus et clunes (avis pretiosae), Sen.: clunibus subsidere (v. Elefanten), ...
siclus , ī, m. (σίκλος, das hebr. לקש), der Sekel, Silberling, eine hebräische Münze, Vulg. exod. 21, 32 u.a. Hier. in Ezech. 1, 4, 9; vgl. ...
Cluvia , ae, f., Stadt der Hirpiner in Samnium, j. Campo di Giore, Liv. 9, 31, 2. – Dav. Cluviānus , a, um, kluvianisch, von Kluvium, Liv. 9, 31 ...
clūden , dinis, n., das Schwert des röm. Schauspielers, dessen Klinge beim Aufstoßen in den Griff zurückwich, Apul. apol. 78.
clūsor , ōris, m. (cludo), der Einschließer, Einheger, Umringer, Sidon. ep. 8, 6. Vulg. 4. regg. 24. v. 14 u. 16.
clucio , āre (γλυκίζω), versüßen, Apic. 4, 162.
1. clupea , ae, f., ein Flußfisch, die Alose (Clupea Alosa, L.), Plin. 9, 44.
clūsus , a, um, s. 1. claudo clūdo.
sēclum , ī, n., s. saeculum.
cluēns , cluenta , s. cliēns, clienta.
clūdus , a, um, s. claudus /.
clupeo , āre, s. clipeo.
Buchempfehlung
»Es giebet viel Leute/ welche die deutsche poesie so hoch erheben/ als ob sie nach allen stücken vollkommen wäre; Hingegen hat es auch andere/ welche sie gantz erniedrigen/ und nichts geschmacktes daran finden/ als die reimen. Beyde sind von ihren vorurtheilen sehr eingenommen. Denn wie sich die ersten um nichts bekümmern/ als was auff ihrem eignen miste gewachsen: Also verachten die andern alles/ was nicht seinen ursprung aus Franckreich hat. Summa: es gehet ihnen/ wie den kleidernarren/ deren etliche alles alte/die andern alles neue für zierlich halten; ungeachtet sie selbst nicht wissen/ was in einem oder dem andern gutes stecket.« B.N.
162 Seiten, 8.80 Euro