Iācōb , m. indecl., Sohn des Isaak u. der Rebekka, einer der Patriarchen, Vulg. genes. 25, 25. Iuvenc. 2, 265. Alcim. Avit. poëm. 5, 363. Prud. cath. 2, 73 u. 12, 186; ham. ...
mercor , ātus sum, ārī (merx), I) intr. handeln ... ... mercatum, Plaut. merc. prol. 83: et mercabimur et lucrum faciemus, Vulg. Iacob. 4, 13. – II) tr. erhandeln, erkaufen, a) ...
trīstor , ātus sum, āri (tristis), traurig-, betrübt sein, Vulg. 1. regg. 20, 3 u. epist. Iacobi 5, 13. Interpr. Orig. in Matth. 117 (?), Iul. Val. ...
placido , āvi, āre (placidus), besänftigen, beruhigen, Ambros. de Cain et Abel 1, 3, 11; de Iacob et vit. beat. 2, 6. § 28; de virginit. 17. ...
nucinus , a, um (nux), vom Nußbaum, virga, Ambros. de Iacob 2, 4. § 19: mensae, Schol. Iuven. 11, 117.
extēnsor , ōris, m. (extendo), der Ausrecker der Glieder auf der Folter, der Folterer, Ambros. de Iacob et vit. beat. 2, 10, 44.
daemoniē , ēs, f. (δαιμονία) = daemonium (no. I), Manil. 2, 897 ed. Iacob.
repressor , ōris, m. (reprimo), der Beschränker, ... ... . Sest. 144: tributorum, Eutr. 10, 8: suarum passionum, Ambros. de Iacob et vit. 1. § 1: tumoris (der Hoffart), Augustin. serm ...
praelātio , ōnis, f. (praefero), das Vorziehen, ... ... 1, 3. Ambros. de Cain et Abel 1, 3. § 11; de Iacob 2, 2. § 5. Chalcid. Tim. 18 D.
inculpātē , Adv. (inculpatus), ohne Tadel, tadellos, Ambros. de Iacob et vit. beat. 2, 3. § 12. Hieron. in Matth. 5, 10, 61. Corp. inscr. Lat. 5, 8587.
suādibilis , e (suadeo), I) sich überreden lassend, sapientia, Vulg. epist. Iacobi 3, 17. – II) überredend, doctrina, Augustin. de civ. dei 18, 51, 1. p. 336, 8 D. 2 : si magis ...
in-tentātor , ōris, m., der Nicht-Versucher, malorum (zum Bösen), Vulg. epist. Iacobi 1, 13. Augustin. de pecc. merit. 2, 4.
impigritia , ae, f. (impiger), die Unverdrossenheit, Ambros. de Noë 2, 3; de Iacob 2, 2, 8. Non. 125, 20.
sufferentia , ae, f. (suffero), die Erduldung, Geduld, Tert. de or. 4 u. adv. Marc. 4, 15. Vulg. Sirach 16, 14 u. epist. Iacobi 5, 11.
in-excūsātus , a, um, unentschuldigt, Ambros. de Iacob et vit. beat. 2, 2, 1 in.
trānsmūtātio , ōnis, f. (transmuto), I) die Veränderung, a) übh., Vulg. epist. Iacobi 1, 17. – b) der Umzug, Itala Zach. 13, 1. – II) die Vertauschung, Versetzung ...
super-exsulto , āre, emporspringen, frohlocken, Symm. epist. 5, 92 (94). Cassiod. complex. ad epist. Iacobi 5.
disciplīnātus , a, um, Adi. m. Compar. (disciplina), ... ... geschult, gut gewöhnt, Tert. de fug. in persec. 1. Vulg. Iacob. 3, 13 u.a. Alcim. Avit. 4, 46.
1. sto , stetī, statum, stātūrus, āre (Stamm sta ... ... istatis, Itala (psalt. Veron.) psalm. 133, 1: ista, Itala (Fuld.) Iacob. 2, 3: istare, Isid. de nat. rer. 44, 2 cod ...
lucta , ae, f., das Ringen, als Kampfart, der Ringkampf (s. luctor), Hyg. fab. 273. p. ... ... . 1, 2 G. Sidon. epist. 2, 2, 6. Ambros. de Iacob 1, 5.
Buchempfehlung
Zwei weise Athener sind die Streitsucht in ihrer Stadt leid und wollen sich von einem Wiedehopf den Weg in die Emigration zu einem friedlichen Ort weisen lassen, doch keiner der Vorschläge findet ihr Gefallen. So entsteht die Idee eines Vogelstaates zwischen der Menschenwelt und dem Reich der Götter. Uraufgeführt während der Dionysien des Jahres 414 v. Chr. gelten »Die Vögel« aufgrund ihrer Geschlossenheit und der konsequenten Konzentration auf das Motiv der Suche nach einer besseren als dieser Welt als das kompositorisch herausragende Werk des attischen Komikers. »Eulen nach Athen tragen« und »Wolkenkuckucksheim« sind heute noch geläufige Redewendungen aus Aristophanes' Vögeln.
78 Seiten, 4.80 Euro