cicaro , ōnis, m., Bezeichnung eines Knaben, je nach dem Zshg. bald Range, Petr. 46, 3, bald Liebling, Petr. 71, 11.
Īcaros , ī, f., s. Īcaria.
in-hospitus , a, um, ungastlich, unwirtlich, tecta, Ov.: Syrtis, Verg.: haec (Icaros) est inhospita, Solin.: loci facies inhospita solibus, Itin. Alex.: gens inh. et bellicosa, Solin.: poet., terra Baccho, wo kein Wein wächst ...
crēsco , crēvī, crētum, ere (Inchoat. zu creo), ... ... u. (m. dopp. Nom.) etiam tibi discipulus (als Sch.) crescit cicaro meus, Petron. – m. sub u. Abl. unter ...