apinor , ārī, (apinae) den Possenreißer machen, Exc. ex Charis. (VII) 430 not. 1 K. ›apinor, εἰκαιολογῶ (schwatze unbedachtsam)‹.
apinae , ārum, f., Possen, Mart. 1, 113, 2: sunt apinae tricaeque, Mart. 14, 1, 7; vgl. Gloss. ›apinae, [ἀ]φάνναι‹.
cēpïna (caepïna), ae, f. (cepa), die Zwiebel als Pflanzung, das Zwiebelland, Zwiebelfeld, Col. 11, 3, 56 sq.
dapino , āre (daps), als Mahl auftragen, auftischen, Plaut. capt. 897.
im-pingo , pēgī, pāctum, ere (in u. ... ... hostes in vallum, Tac.: alqm in litem, Sen.: in arma, Lucan.: impingi Flavianis, auf die Fl. (als Feinde) stoßen, ... ... , 3). – / Parag. Infin. impingier, Plaut. capt. 734.
dē-pingo , pīnxī, pictum, ere, I) malend abbilden, abmalen, ... ... Quint. – im Bilde, depinge, ubi sistam, bezeichne das Ziel mir, wo ich Halt machen ... ... chlamys, Val. Flacc. 6, 226. – / Synk. Perf. depinxti, Plaut. Poen. 1114.
... Abl. e u. ī, zu Arpinum gehörig, arpinatisch, fundus, u. bl. in Arpinate ... ... , Cic.: praedia, Cic.: mei municipes Arpinates, meine Mitbürger zu Arpinum, Cic. – subst ... ... Arpīnātes, ium, m., die Einwohner von Arpinum, die Arpinaten, Cic. u.a. – ...
Hirpīnī (Irpīnī), ōrum, m. ( nach Serv. ... ... = das Gebiet der Hirpiner, das Hirpinische, Liv. 22, 13 ... ... s. – Dav. Hirpīnus (Irpīnus), a, um, hirpinisch, ager, fundus, ...
1. ap-pingo (ad-pingo), pinxī, pictum, ere, hinzumalen, I) eig.: ... ... . 152, 14 N. – II) übtr., scherzh., appinge aliquid novi, gib eine schöne Neuigkeit hinzu, Cic. ad. Att ...
ex-pingo , pīnxī, pictum, ere, ausmalen, bemalen, schminken, verschönern, I) eig.: pericula (Dinge, die uns Gefahren entgegenführen, wie Schiffe), Plin.: genas, Mart.: se, Tert. – II) übtr., schildernd ausmalen, ...
inopīnō , Adv. (inopinus), unvermutet, Marc. Emp. 14. fol. 104 (b), 5 Ald.
2. appingo , ere (ad u. pango), anheften, antis, Paul. ex Fest. 8, 10.
ex-pīnso , ere, zerstampfen, mahlen, far, Cato r. r. 2, 4.
Arpīnus , a, um, s. Arpī u. Arpīnum.
Arpīnās , Arpīnātis , s. Arpīnum.
caepīna , s. cēpïna.
1. compingo , pēgī, pāctum, ere (com u. ... ... stoßen, stecken, verstecken, quo compingam terminum? Pompon. com. 126: parentes suos in angustum locum, ... ... im Bilde, in iudicia et contiunculas tamquam in aliquod pistrinum detrudi et compingi, Cic. de or. 1, 46 ...
... opīnus , a, um (in u. opinus [v. opinor], wie necopinus v. nec u. opinus), unvermutet, ... ... Tac. – v. Pers., inopina labĕre, Val. Flacc.: inopini visebantur, Amm.
2. com-pingo , pīnxī, ere, bemalen, Aristarchi ineptiae, quibus aliena carmina compinxit, spöttisch = bemäkelte, Sen. ep. 88, 39.
impinguo (āvī), ātum, āre (impinguis), I) tr. fett machen, Eccl. – II) intr. fett werden, Apic. 8, 375.
Buchempfehlung
Das 1900 entstandene Schauspiel zeichnet das Leben der drei Schwestern Olga, Mascha und Irina nach, die nach dem Tode des Vaters gemeinsam mit ihrem Bruder Andrej in der russischen Provinz leben. Natascha, die Frau Andrejs, drängt die Schwestern nach und nach aus dem eigenen Hause.
64 Seiten, 4.80 Euro