... ) als gramm. t. t., im Plural stehend, des Plurals (Ggstz. singularis ... ... plūrālis, is, m., der Plural, Quint.: plūrālia, ium, n., Plurale, im Plural stehende Nomina, Quint. ...
plūrālitās , ātis, f. (pluralis), die Mehrzahl, I) ... ... 11: nisi opus multā librorum pluralitate distenderet, Boëth. lib. 1. ad Cic. top. p. 271, ... ... . – II) insbes., als gramm. t. t., der Plural (Ggstz. singularitas ...
plūrāliter , Adv. (pluralis), in der Mehrzahl, I) als jurist. t. ... ... 14. – II) als gramm. t. t. = im Plural (Ggstz. singulariter, im Singular), Sen. u.a ...
ēlocūtio , ōnis, f. (eloquor), I) das Herausreden, Sprechen, die Ausrede, pluralis, im Plural, Ulp. dig. 22, 5, 12: honestior elocutio est per accusativum, ...
singulāriter , Adv. (singularis), I) einzeln, ... ... – b) als gramm. t.t., im Singular (Ggstz. pluraliter), dicere, Gell. u. Ambros.: pluralia efferre, Quint. – II) übtr., außerordentlich, alqm diligere ...
singulāritās , ātis, f. (singularis), I) das Einzelnsein ... ... gramm. t.t., a) = der Singular (Ggstz. pluralitas, der Plural), Charis. 93, 4. – b) = die Einheit, ...
nōrmo (āvī), ātum, āre (norma), nach dem Winkelmaße ... ... 13, 12. – übtr., gehörig einrichten, si quidem ex numeri pluralis imagine dualis declinatio formata normabatur, Diom. 335, 7: examussim normata ...
numerōsē , Adv. (numerosus), I) in großer Zahl, zahlreich, numerose dicere, im Plural reden, Tert. – nec aliud laxius dilatatur aut numerosius dividitur (quam aurum), Plin. – versare sententias quam numerosissime, in so zahlreiche Wendungen als möglich ...
īnfectrīx , tricis, f. (Femin. zu infector), die Färberin, attrib. = färbend, pluraliter infectores et haec infectricia (Färbemittel), Augustin. art. gramm. 6 Mai. ...
... plūrātīvus , a, um (plus), zum Plural gehörig, als gramm. t. t., numerus, der Plural, Gell. u. Arnob. – subst., plūrātīvum, ī, n., der Plural, Gell. 20, 6, 8.
1. quī , quae , quod , I) Pron. interrog ... ... läßt. Dies ist der Fall, α) wenn es nach einem Kollektivbegriff im Plural steht, Caesar equitatum omnem praemittit, qui videant, Caes.: bes ...
facio , fēcī, factum, ere (verwandt mit dem Stamme θε ... ... , Quint.: genetivus Oedipi faciet, wird haben, Donat.: si numerum pluralem facere cogetur, Gramm. Vatic. 3) erzielen, erwerben, gewinnen, ...
2. ef-fero (ec-fero), ex-tulī, ē-lātum, ... ... Plaut. Amph. 228: Worte aussprechen, quae ex multitudine (im Plural) cum transeunt in singulare (in den Singular) difficulter efferuntur ore, ...
numerus , ī, m. (aus *nomesos; vgl. ... ... als gramm. t. t., der Numerus (Singular, Dual, Plural), Varro LL., Quint. u. spät. Gramm. – B) ...
trāns-eo , iī, itum, īre, I) intr.: A) ... ... 18, 1. – u. als gramm. t.t., ex multitudine (Plural) tr. in singulare, Varro LL. 9, 76: ut ...
Sēplasia , ae, f., ein Straße in Kapua, in der ... ... Seplasiae, in der S. verfälschte Salben, Plin. 34, 108. – Pluralform Sēplasiae, ārum, f., Pompon. com. 160. Varro sat. Men. ...
amplitūdo , dinis, f. (amplus), die Eigenschaft des amplus, ... ... 2, 18: tamquam id vocabulum (arena) indigeat numeri amplitudine, Erweiterung durch den Plural, Gell. – 2) die durch äußere Ansehnlichkeit ins ...
multitūdo , inis, f. (multus), die ... ... als gramm. t. t., die Mehrzahl, der Plural, Varro LL. (auch im Plur.). – casu multitudinis recto, ... ... b. Gell. 13, 26 (25), 4: numerum multitudinis capere, den Plural bekommen, Gell.
vocātīvus , a, um (voco, āre), zum Rufen gehörig, -dienlich, als gramm. t.t., verba, Prisc. 17, ... ... Charis. 23, 19. Diom. 330, 6. Prisc. 5, 73: vocativus pluralis, Charis. 23, 23.
singulāris , e (singuli), zum einzelnen gehörig, I) ... ... hāc ove, Varro LL.: nam cum dico ›vultus hominis‹ pro vultu, dico pluraliter, quod singulare est, Quint.: pleraque, quae ex multitudine cum transeunt in singulare ...
Buchempfehlung
Seine naturalistische Darstellung eines Vater-Sohn Konfliktes leitet Spitteler 1898 mit einem Programm zum »Inneren Monolog« ein. Zwei Jahre später erscheint Schnitzlers »Leutnant Gustl" der als Schlüsseltext und Einführung des inneren Monologes in die deutsche Literatur gilt.
110 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro