ē-lātro , āre, herausbellen, übtr. v. Menschen, herauspoltern, vere quod placet ut non acriter (unumwunden) elatrem? Hor. ep. 1, 18, 18: causas non elatro, Tert. de pall. 5: cum in mores ...
dē-clāmo , āvī, ātum, āre, I) laut aufsagen, ... ... sich laut auslassen, bes. im üblen Sinne = eifern, keifen, poltern, a) übh.: quis, nisi mentis inops, tenerae declamat amicae? ...
clāmōsus , a, um (clamo), voll Geschrei, d ... ... ) aktiv = in einem weg od. laut schreiend, polternd, altercator, Quint.: pater, Iuven.: mulier, Vulg.: stomachosus, rabiosus, ...
dēclāmātio , ōnis, f. (declamo), das laute Hersagen, I) im allg., das laute Eifern, Poltern, non placet mihi declamatio (candidati) potius quam persalutatio, Cic. Mur. 44. – II) insbes., der nach den Regeln der ...
refrāctāriolus , a, um (Demin. v. refractarius), gar ungeschmeidig = polternd, hoc iudiciale dicendi genus, Cic. ad Att. 2, 1, 3.
tumultus , ūs, m. (v. tumeo), jeder ... ... Lucan. – d) der Lärm im Leibe, in den Gedärmen, das Poltern, Hor. sat. 2, 2, 75. – e) die ...