ex-seco (exsico, execo, exico), secuī, sectum, āre, I) herausschneiden, ausschneiden, weg-, abschneiden, ... ... ) aufschneiden, vivae mulieris ventrem, Amm. 29, 2, 17: exsecto ventre extrahi od. edi (v. ...
re-seco , secuī, sectum, āre, abschneiden, I) eig.: linguam, ... ... im Bilde), de vivo aliquid resecare (im Bilde), s. vīvusno. I, B. – II) ... ... = nicht Raum geben, Hor. – / Perf. resecavit, Augustin. serm. 27 in. (Mai). Symm. epist. ...
1. īn-seco , secuī, sectum, āre, I) einschneiden in usw., ... ... H. machen, Liv.: folia insecta pectinum modo, Plin. – Partiz. subst., īnsecta, ōrum, n., Kerbtiere, Insekten, Plin. 11, ...
2. īnseco (īnsequo) = ενέπω, archaist., ... ... II, 86, 53, aber insece, Enn. ann. 326 u. Liv. Andr. Odyss. ... ... : insexit, Enn. fr. inc. 36: Partiz. Fut. Pass. insecenda, Cato fr., s. Gell. ...
dē-seco , secuī, sectum, āre, abschneiden, abhauen, herbas, Caes.: aures, ... ... / vulg. Perf.-Formen, desecavit, Cassiod. compl. in apocal. 21: desecarunt, Rufin. homil. Orig. in levit. 1, 1.
psecas , adis, f. (ψεκάς, ... ... u. 494: so auch psecade natus, Cael. in Cic. ep. 8, 15, 2 (Müller liest psacade). – II) Psecas, adis, f., Name einer Nymphe ...
obsecro (opsecro), āvī, ātum, āre (ob u ... ... der tausend! um Himmels willen! obsecro, quem video? Ter.: obsecro, an is est? ... ... , quid agit? Cic.: ubi est? obsecro vos, Liv.: sed, obsecro te, ita venusta habeantur ista ...
prō-seco (altlat, prōsico), secuī, sectum, āre, vorn abschneiden, I) im allg.: ... ... LL. 5, 110; u. Plur. prosecta, Ov. u.a. = prosiciae, w. s. – ... ... Parag. Infin. prosicarier, Plaut. Poen. 456. – Partiz. prosecatus, Paul. ex Fest. ...
dis-seco , secuī, sectum, āre, zerschneiden, zerhauen, aufschneiden, mures, Plin. ... ... pinguem hominem medio ventre, Lampr. Commod. 10, 5 (wo Jordan dissecuit, Peter mit cod. C dissicuit): ancipiti ferro sua brachia, Apul ...
assecla (adsecla) u. assecula (adsecula), ae, m. (assequor), der Nachgänger, ... ... potentissimorum contumaciam non tuli, ferrem huius asseculae, Cic.: vos humili asseculae, vos indulgebitis umquam cultori, Iuven.: asseclam esse praetoris, im ...
per-seco , secuī, sectum, āre, I) völlig auf - od. ausschneiden, operieren ... ... durchschneiden, übtr., quo altius enim scandit oculi species, non facilem persecat aëris crebritatem, Vitr. 3, 5, 8.
... -, angelegentlich bitten, nunc te obsecro resecroque, Plaut. aul. 684: obsecro resecroque te, Plaut. Pers. 47. – II) ... ... , resecro, mater, quod iam dudum obsecraveram, Plaut.: nec resecravit, Amm. – Andere Form resacro, ...
cōn-seco , secuī, sectum, āre, I) in kleine Stücke zerschneiden, brassicam, Cato: rapa, Varr.: membra fratris, Ov.: genas, zerfleischen, Anthol. Lat. 475, 2 R. – II) von allen Seiten beschneiden, ...
assecuē (adsecuē), Adv. (*adsecuus v. adsequor), nachgehend, auf dem Fuße, sequi, Plaut. trin. 1118. Plaut. fr. b. Varr. LL. 6, 73. Vgl. Lachmann Lucr. p. 304. Ritschl ...
ēsectio , ōnis, f. (*eseco), das Herausschneiden, Soran. lat. p. 110, 9.
īnsecto , āre, s. īnsector /.
īn-secus , Adv. = εἰς έγγύς, nahe, Gloss. II, 86, 47.
dē-secro , s. dē-sacro.
... deos referre auctores, Liv.: honos hominis deorum religione consecratus, Cic.: marito consecratissimo, Corp. inscr. Lat. ... ... . Claudium, Suet.: defunctam (matrem) prohibuit consecrari, Suet.: consecrati principes, Suet. – b) übtr ... ... de ira dei 23, 28: secum habeat deum semper in corde consecratum, quoniam ipse est dei templum ...
ex-secror (execror), ātus sum, ārī (ex u. ... ... exsecratus passiv = verwünscht, verflucht, duo exsules lege publicā exsecrati, Cato origg. 4. ... ... 22, 4; vgl. PAdi. exsecratus. – Aktive Nbf. exsecro , āre, Titin. com. 47 ...
Buchempfehlung
Die neunzehnjährige Else erfährt in den Ferien auf dem Rückweg vom Tennisplatz vom Konkurs ihres Vaters und wird von ihrer Mutter gebeten, eine große Summe Geld von einem Geschäftsfreund des Vaters zu leihen. Dieser verlangt als Gegenleistung Ungeheuerliches. Else treibt in einem inneren Monolog einer Verzweiflungstat entgegen.
54 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Michael Holzinger hat sechs eindrucksvolle Erzählungen von wütenden, jungen Männern des 18. Jahrhunderts ausgewählt.
468 Seiten, 19.80 Euro