ex-seco (exsico, execo, exico), secuī, sectum, āre, I) herausschneiden, ausschneiden, weg-, abschneiden, ... ... ) aufschneiden, vivae mulieris ventrem, Amm. 29, 2, 17: exsecto ventre extrahi od. edi (v. ...
re-seco , secuī, sectum, āre, abschneiden, I) eig.: linguam, ... ... im Bilde), de vivo aliquid resecare (im Bilde), s. vīvusno. I, B. – II) ... ... = nicht Raum geben, Hor. – / Perf. resecavit, Augustin. serm. 27 in. (Mai). Symm. epist. ...
1. īn-seco , secuī, sectum, āre, I) einschneiden in usw., ... ... H. machen, Liv.: folia insecta pectinum modo, Plin. – Partiz. subst., īnsecta, ōrum, n., Kerbtiere, Insekten, Plin. 11, ...
2. īnseco (īnsequo) = ενέπω, archaist., ... ... II, 86, 53, aber insece, Enn. ann. 326 u. Liv. Andr. Odyss. ... ... : insexit, Enn. fr. inc. 36: Partiz. Fut. Pass. insecenda, Cato fr., s. Gell. ...
dē-seco , secuī, sectum, āre, abschneiden, abhauen, herbas, Caes.: aures, ... ... / vulg. Perf.-Formen, desecavit, Cassiod. compl. in apocal. 21: desecarunt, Rufin. homil. Orig. in levit. 1, 1.
psecas , adis, f. (ψεκάς, ... ... u. 494: so auch psecade natus, Cael. in Cic. ep. 8, 15, 2 (Müller liest psacade). – II) Psecas, adis, f., Name einer Nymphe ...
obsecro (opsecro), āvī, ātum, āre (ob u ... ... der tausend! um Himmels willen! obsecro, quem video? Ter.: obsecro, an is est? ... ... , quid agit? Cic.: ubi est? obsecro vos, Liv.: sed, obsecro te, ita venusta habeantur ista ...
prō-seco (altlat, prōsico), secuī, sectum, āre, vorn abschneiden, I) im allg.: ... ... LL. 5, 110; u. Plur. prosecta, Ov. u.a. = prosiciae, w. s. – ... ... Parag. Infin. prosicarier, Plaut. Poen. 456. – Partiz. prosecatus, Paul. ex Fest. ...
dis-seco , secuī, sectum, āre, zerschneiden, zerhauen, aufschneiden, mures, Plin. ... ... pinguem hominem medio ventre, Lampr. Commod. 10, 5 (wo Jordan dissecuit, Peter mit cod. C dissicuit): ancipiti ferro sua brachia, Apul ...
assecla (adsecla) u. assecula (adsecula), ae, m. (assequor), der Nachgänger, ... ... potentissimorum contumaciam non tuli, ferrem huius asseculae, Cic.: vos humili asseculae, vos indulgebitis umquam cultori, Iuven.: asseclam esse praetoris, im ...
per-seco , secuī, sectum, āre, I) völlig auf - od. ausschneiden, operieren ... ... durchschneiden, übtr., quo altius enim scandit oculi species, non facilem persecat aëris crebritatem, Vitr. 3, 5, 8.
... -, angelegentlich bitten, nunc te obsecro resecroque, Plaut. aul. 684: obsecro resecroque te, Plaut. Pers. 47. – II) ... ... , resecro, mater, quod iam dudum obsecraveram, Plaut.: nec resecravit, Amm. – Andere Form resacro, ...
cōn-seco , secuī, sectum, āre, I) in kleine Stücke zerschneiden, brassicam, Cato: rapa, Varr.: membra fratris, Ov.: genas, zerfleischen, Anthol. Lat. 475, 2 R. – II) von allen Seiten beschneiden, ...
assecuē (adsecuē), Adv. (*adsecuus v. adsequor), nachgehend, auf dem Fuße, sequi, Plaut. trin. 1118. Plaut. fr. b. Varr. LL. 6, 73. Vgl. Lachmann Lucr. p. 304. Ritschl ...
ēsectio , ōnis, f. (*eseco), das Herausschneiden, Soran. lat. p. 110, 9.
īnsecto , āre, s. īnsector /.
īn-secus , Adv. = εἰς έγγύς, nahe, Gloss. II, 86, 47.
dē-secro , s. dē-sacro.
... deos referre auctores, Liv.: honos hominis deorum religione consecratus, Cic.: marito consecratissimo, Corp. inscr. Lat. ... ... . Claudium, Suet.: defunctam (matrem) prohibuit consecrari, Suet.: consecrati principes, Suet. – b) übtr ... ... de ira dei 23, 28: secum habeat deum semper in corde consecratum, quoniam ipse est dei templum ...
ex-secror (execror), ātus sum, ārī (ex u. ... ... exsecratus passiv = verwünscht, verflucht, duo exsules lege publicā exsecrati, Cato origg. 4. ... ... 22, 4; vgl. PAdi. exsecratus. – Aktive Nbf. exsecro , āre, Titin. com. 47 ...
Buchempfehlung
Drei Erzählungen aus den »Neuen Dorf- und Schloßgeschichten«, die 1886 erschienen.
64 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro