... capitis, Kopfgeld, ICt.: annuum, Tac.: tributum imperare, Liv.: tributum in capita singula servorum ac liberorum imponere, Caes.: tributum genti imponere, Suet.: tributum conferre, facere, pendĕre, Cic ... ... , Saturnalicium, Mart.: praestare tributa clientes cogimur, Iuven.: arbor fert tributa domino, Ov. – b ...
tribūtim , Adv. (tribus), nach den Tribus, tribusweise, ... ... teneret, Liv.: nisi quod legem novo exemplo ad Sutrium in castris tributim de vicesima eorum, qui manu mitterentur, tulit, Liv. – arripuit populum tributim, er griff Leute aus jeder Tribus, d.i. ...
1. tribūtus , a, um (tribus), nach Tribus eingerichtet, comitia, in denen das Volk tribusweise abstimmte, Tribuskomitien, Liv. 2, 56, 2 u. 60, 4. Lael. Fel. b. Gell. 15, 27, 4; ...
tribūtio , ōnis, f. (tribuo), I) die Teilung, Einteilung, Cic. u. ICt. – II) die Bezahlung der Abgaben, Kontribution, ICt.
tribūtor , ōris, m. (tribuo), der Geber, mundus tributor est et praestitor omnium, quae mortalibus videntur bona, Ps. Apul. Ascl. 27.
3. tribūtus , ūs, m. (tribuo) = tributum (vgl. Gell. 13, 21 [20], 19), Cato origg. inc. libr. fr. 1. p. 30 Jordan. Plaut. Epid. 228.
2. tribūtus , a, um, s. tribuo.
attribūtio (adtribūtio), ōnis, f. (attribuo), I) (v. attribuo ... ... nomen in iis et (in) attributione mihi nomina ignota (u. in der Anweisung [an seine Schuldner] mir unbekannte Namen sind), conturbor, Cic.: attributionem facere, Corp. inscr. Lat. 1, 206. lin. 42 ...
distribūtē , Adv. m. Compar. (distributus), mit gehöriger (genauer) Einteilung und Ordnung, neque distincte neque distribute scribere, Cic. Tusc. 2, 7: distributius tractare, Cic. de inv. 2, 177.
intribūtio , ōnis, f. (intribuo), a) die Beisteuer, Abgabe, Paul. sent. 2, 7. § 4 u. 5. – b) insbes., die (auf einen Grundbesitz gelegte) Reallast, Plur. bei Ulp. ...
attribūtum (adtribūtum), ī, n. (attribuo no. I, B, 2), das aus dem Staatsschatz angewiesene Geld, Varr. LL. 5, 181 M.
retribūtor , ōris, m. (retribuo), der Vergelter, Augustin. serm. 254, 6 (Ggstz. debitor).
attribūtor (adtribūtor), ōris, m. (attribuo), der Zuteiler, Hier. in Didym. de spir. sanct. 4.
retribūtio , ōnis, f. (retribuo), die Vergeltung, Erwiderung, auch im Plur., Eccl.
distribūtio , ōnis, f. (distribuo), I) die Verteilung, a) übh., Cic. u.a.: distributio quadripertita (in vier Teile), Cic.: aquarum, Frontin.: distributiones communium operum, Einrichtungen, Vitr. – b) als Redefigur, die ...
distribūtor , ōris, m. (distribuo), a) der Verteiler, deus dispensator distributorque est bonorum, Ps. Apul. Ascl. 27: possessionum, Hieron. epist. 108, 13: aquarum, Firm. math. 3, 6, 7. p. 61, 42. ...
tribūtārius , a, um (tributum), zum Tribut-, zu den Abgaben gehörig, necessitas, der ... ... , Iustin.: u. Gallus quidam, Suet.: tabellae, die Tribut brachten, d.h. reiche Geschenke versprachen, Cic. Verr. 4, ...
tribūtōrius , a, um (tributor), das Verteilen betreffend, actio, die Entschädigungsklage gegen den Herrn oder ... ... merces peculiares eines dolus schuldig gemacht, ICt.: dafür subst. bl. tributōria, ae, f. ICt.
distribūtus , a, um, PAdi. (v. distribuo), gehörig-, logisch eingeteilt od. geordnet, expositio, Cic.: an schema sit in distributis subiecta ratio, Quint.
distribūtim , Adv. (distributus), gehörig verteilt, -eingeteilt (Ggstz. confuse), Oros. 6, 7, 12. Boëth. in Cic. top. 3. p. 318, 13 B.
Buchempfehlung
Jean Pauls - in der ihm eigenen Metaphorik verfasste - Poetologie widmet sich unter anderem seinen zwei Kernthemen, dem literarischen Humor und der Romantheorie. Der Autor betont den propädeutischen Charakter seines Textes, in dem er schreibt: »Wollte ich denn in der Vorschule etwas anderes sein als ein ästhetischer Vorschulmeister, welcher die Kunstjünger leidlich einübt und schulet für die eigentlichen Geschmacklehrer selber?«
418 Seiten, 19.80 Euro