triumvirātus , ūs, m. (triumvir), das Amt ... ... nocturnus, Liv.: coloniae deducendae, Liv.: rei publicae constituendae, Suet.: triumviratus legendi senatus et alter recognoscendi turmas equitum, Suet.: so triumviratus invaditur, Flor.: in triumviratu (viell. sc. agrario), zur Zeit des usw., Cic. ...
superbio , iī, īre (superbus), I) übermütig sein, sich ... ... m. Abl., formā, Ov.: nomine avi, Ov.: honore, Phaedr.: triumviratu, Plin.: annuā designatione, Tac. – mit Praepp., adversus dominos, Augustin ...
Antōnius , a, um, Name einer röm. gens, in ... ... , erbitterter Feind Ciceros, nach Cäsars Tode erst mit Oktavian u. Lepidus zu einem Triumvirat verbunden (43 v. Chr.), später Oktavians Gegner u. von diesem in der ...