iaculātrīx , trīcis, f. (Femin. zu iaculator), die Schleuderin des Jagdgeschosses, die Schützin (v. der Diana), Ov. met. 5, 375; fast. 2, 155 u. epist. 19, 229.
faculārius , iī, m. (facula), der Fackelverfertiger = λαμπαδοποιός, Gloss. III, 201, 51; 271, 68.
immaculātus , a, um (in u. maculo), unbefleckt, Lucan. ... ... u. 1; Petr. 1, 20 u.a. Eccl.: Superl. illa immaculatissima puritas, Augustin. de nat. et grat. 63.
iaculābilis , e (iaculor), zum Werfen geeignet, schleuderbar, Wurf-, telum, Ov. met. 7, 680: pondus, Stat. Theb. 6, 658: m. Dat., telum nulli deo iac., das kein G. schleudern kann, Claud. in Eutr ...
cēnāculātus , a, um (cenaculum), mit einem obern Stockwerke versehen, domus, Marini papyr. dipl. 123, 12.
ōrāculārius , a, um (oraculum), sich mit Orakeln abgebend, weissagend, servi, Petron. 43, 6.
adiaculātus , a, um (*adiaculo), hingeschleudert, Mart. Cap. 2. § 169.
cēnāculārius (cēnāclārius), a, um (cenaculum), zum Stockwerke ... ... Ulp. dig. 13, 7, 11. § 5. – B) cēnāculāria, ae, f., das Pachten von Stockwerken (s. vorher), cenaculariam exercere, aus dem Vermieten ...
iaculātōrius , a, um (iaculor), zum Werfen od. Schießen dienlich, campus, Ulp. dig. 9, 2, 9 extr.: übtr., iac. preces, Augustin. epist. 120 (?).
novaculārius , iī, m. (novaculum) = ξυροποιός, der Rasiermesserfabrikant, Gloss. III, 308, 69 u. III, 520, 52.
tomāculārius , iī, m. (tomaculum), der Bratwursthändler, Not. Tir. 103, 80 (wo falsch tumatularius).
commaculātio , ōnis, f. (commaculo), die Besudelung, Befleckung, Eccl.
piāculāriter , Adv. (piacularis), sündlich, Tert. de pudic. 22 extr.
iaculāmentum , ī, n. (iaculor), das Wurfgeschoß, Non. 556, 24.
coenāculātus , a, um, s. cēnāculātus.
immaculābilis , e (in u. maculo), unbeflecklich, conscientia, Auson. grat. act. (VIII) 14 (63). p. 27, 8 Schenkl.
coenāculārius , a, um, s. cēnāculārius.
tabernāculārius (tabernāclārius), iī, m. (tabernaculum), der Zeltmacher, Corp. inscr. Lat. 6, 9053.
... corpus maculis luridis, Plaut.: recente terrae sola sanguine maculans, Catull.: exiguo maculavit sanguine ferrum, Ov.: candor corporum magis sanguine atro maculabatur, Liv.: terram tabe maculant, Verg.: castra sunt cruenta et maculata, blutbefleckt u. mordbesudelt, Tac. – ... ... 2) intr. fleckig sein, neque non obsoleta quoque et maculantia ex sordidiore vulgi usu ...
... .: totum diem i., Cic.: magnam laudem consequi equitando, iaculando, Cic.: iaculantium ictus deerraturos negant, Plin. – 2) übtr., ... ... inscr. Lat. 8, 2581: iaculabat, Ven. Fort. vit. S. Martin. 2, 139: iaculasse, Isid. orig. 18, 7, 8: iaculatur passiv, Isid. orig. ...
Buchempfehlung
Seine naturalistische Darstellung eines Vater-Sohn Konfliktes leitet Spitteler 1898 mit einem Programm zum »Inneren Monolog« ein. Zwei Jahre später erscheint Schnitzlers »Leutnant Gustl" der als Schlüsseltext und Einführung des inneren Monologes in die deutsche Literatur gilt.
110 Seiten, 6.80 Euro