arduē , Adv. (arduus), höchst lästig, quod ardue quaesivit, Greg. ep. 7, 26. ind. 2: indubitata ad deum fides ardue reperitur, Hier. adv. Lucif. 15: quod mihi ardue potuissem optare, Cassiod. var. 8, 11, 3. ...
ārdus , a, um, s. āridus /.
... u. Akk., in ascensum ardui colles, Sen.: clivus arduus in valles, Ov. – subst., ... ... nur m. Praepos.), per arduum ducuntur, Liv.: im Plur., ardua et rectae prope rupes ... ... invia in arcem ducere, Liv.: per ardua niti, Curt.: in ardua evadere, Liv.: an plana ex ...
tardus , a, um (viell. verwandt mit traho), ... ... Schwachkopf, der Tropf, tardus es, Ter.: hebetes illi et supra modum tardi, Plin. ep.: nimis indociles quidam tardique sunt, Cic.: tardus in cogitando, Cic.: si quis forte ...
nardus , ī, f. u. nardum , ī, n. ( ... ... bes. indische Narde, nardus Indica od. spica nardi, aus deren Blüte das kostbare Nardenöl ... ... (Warmbäder) de nardo exhibere, Lampr. Heliog. 24, 1: nardum sibi infundere, Auct. b. ...
1. bardus , a, um ( von βραδύς, s ... ... bardus barbarus, Caecil. com. fr.: Zopyrus stupidum esse Socratem dixit et bardum, Cic.: esse acuminis obtunsioris et bardi, Arnob. 2, 19. ... ... 6, 1. – / Vgl. Gloss. ›bardus, ἀναίσθητος, βραδύς, ἄφρων, ἀφυής‹.
pardus , ī, m. (πάρδος), der männliche Pardel od. Panther (das Weibchen parda od. panthera od. pardalis), Plin. 8, 63 u.a. Iuven. 11, 123. Iul ...
2. bardus , ī, m. (ein gall. Wort, s. Paul. ex Fest. 34, 11), ein Dichter und Sänger der Gallier, der Barde, Lucan. 1, 449. Amm. 15, 9, 8.
lārdum , ī, n., s. lāridum.
Sardus , a, um, s. 2. Sardī.
carduus , ī, m., die Distel, ... ... , m., Charis. 75, 2: synkop. Nomin. Plur. cardus, Edict. Diocl. 6, 1: synkop. Akk. Plur. cardus, Capit. Pertin. 12, 2 P. (Jordan ...
Arduenna , ae, f. (silva), ein Gebirgszug in Gallia Belgica, j. die Ardennen, Caes. b. G. 5, 3, 4. Tac. ann. 3, 42.
arduitās , ātis, f. (arduus), die Steilheit, montium, Varr. r. r. 2, 10, 3.
carduēlis , is, f. (carduus), der Distelfink, Stieglitz, Plin. 10, ... ... , 74. – Nbf. cardēlis (v. cardus, s. carduus), Petr. 46, 4 B. Vgl. Heräus, Die Sprache des ...
leopardus , ī, m. (λεοπάρδαλος), der Leopard, leopardi Libyci, Vopisc. Prob. 19, 7: leopardi exarmati, Lampr. Heliog. 21, 1 u. 25, 1: leopardi rictant, ...
per-arduus , a, um, sehr schwierig, opus consideratā difficultate perarduum, Cassiod. inst. div. litt. 27 extr.: mihi autem hoc perarduum est demonstrare, Cic. Verr. 3, 166.
carduētum , ī, n. (carduus), eine Artischockenpflanzung, Pallad. 4, 9, 4.
hardulātio , s. arundinātio.
pseudonardus , ī, f. (ψευδόναρδος), die unechte Narde, Plin. 12, 43.
tardēsco , ui, ere (Inchoat. v. ... ... langsam (schwer) werden, tardescit lingua, Lucr. 3, 477: at si tardueris, wenn du langsam bist, Tibull. 1, 4, 27 H. (Dissen u. Bährens at si tardus eris).
Buchempfehlung
1880 erzielt Marie von Ebner-Eschenbach mit »Lotti, die Uhrmacherin« ihren literarischen Durchbruch. Die Erzählung entsteht während die Autorin sich in Wien selbst zur Uhrmacherin ausbilden lässt.
84 Seiten, 4.80 Euro