avus (archaist. avos), ī, m., der ... ... I) eig., der Großvater, pater, avos, proavos, abavos, atavos, tritavos, Plaut.: pater, patruus, avus, proavus, atavus, Cic.: avi ...
sono , sonuī, sonitum, āre (sonus), I) intr.: 1) ... ... nobis ore sonandus eris, Ov. – γ) ruhmredig erwähnen, rühmen, atavos et atavorum antiqua nomina, Verg. Aen. 12, 529. – / a) ...
ē-voco , āvī, ātum, āre, heraus-, hervor-, her ... ... .: animas ab inferûm incolatu, Tert.: hâc virgā animas Orco pallentes, Verg.: proavos atavosque sepulchris, Ov.: Lethaeum ad fluvium longo agmine manes, Verg. – b) ...
atavus , ī, m. ( für attae avus), der Großvater des Urgroßvaters (abavus) od. der Urgroßmutter (abavia), der ... ... Hor.: veteres illi Sabini atavique Romani, Col. – / Arch. Nomin. atavos, Plaut. Pers. 57.
com-pōno , posuī, positum, ere, zusammenlegen, -setzen, ... ... compositi (equites) in turmas, Verg.: eques compositus per turmas, Tac.: Frisios, Batavos propriis cuneis, Tac.: compositi firmis ordinibus, Tac.: iam acie compositi, Tac.; ...
af-flīcto (ad-flīcto), āvī, ātum, āre (Intens. ... ... afflictari (sc. morbo), Cic.: gravius atque atrocius quam bello afflictari, Tac.: afflictare Batavos, bedrängen, Tac.: Italiam luxuriā saevitiāque, hart bedrücken, Tac.