causātio , ōnis, f. (causor), I) die ... ... Cod. Theod. u.a.: causationes innectere, Augustin. ep. 29, 3. – bes. aegri ... ... 8. – Plur., der Prozeß, malae insinuationes et acerbae causationes, Firm. math. 6, 11. p ...
causātor , ōris, m. (causor) = accusator, Schol. Cic. Gron. p. 431.
causātius , Adv. compar. (causatus v. causor), mit besserem Grunde, Plin. nat. hist. praef. § 8.
causātīvus , a, um (causa), I) ursächlich, ... ... Aen. 2, 311. – subst., causātīva, ōrum, n., Ursächliches, Prisc. 16, 6. – II) die Rechtssache feststellend, a) übh., subst., causativum litis, griech. ...
sēdo , āvī, ātum, āre (Causat. v. sedeo), machen, daß sich etwas setzt, zu Boden sinkt, sinken machen, I) eig.: pulverem, Phaedr. 2, 5, 18. – II) übtr., stillen, löschen, ...
2. pando , pandī, pānsum u. passum, ere (Causat. zu pateo), I) auseinander-, ausbreiten, ausspannen, ausspreizen, a) eig.: vela, Cic. u. Ov.: pennas ad solem, Verg.: aciem, Liv.: annosa brachia ...
arcesso (accerso), īvī, ītum, ere (Causat. v. accedo, wie incesso v. incedo), machen, daß jmd. »herankommt«; dah. jmd. od. etw. herbei-, herzu-, herholen, herrufen, einberufen, I) im allg.: ...
causor , ātus sum, āri (causa) = προφασίζομαι(Dosith. 59, 8 K.), I) einen od. ... ... ) p. 149, 13: Passiv causetur, Firm. math. 8, 27: causatus, Tert. adv. Marc. 2, 25.