scītātor , ōris, m. (scitor), der Erforscher, Amm. 22, 8, 10 G.
licitātor , ōris, m. (licitor), der in Auktionen Bietende, Cic. de dom. 115. Vgl. Gloss. II, 464, 22 ›licitator, ὑπερθεματιστής (der Überbieter)‹.
excitātor , ōris, m. (excito), I) der Erwecker, übtr., Ermunterer, mentium, Prud. cath. 1, 3. – II) der Anfacher, exc. cinerum, Iulian. bei Augustin. c. sec. resp. ...
recitātor , ōris, m. (recito), der Vorleser, a) von Dokumenten bei gerichtl. Verhandlungen, Cic. de inv. 2, 139. – b) selbstgeschaffener wissenschaftlicher Werke, Hor., Sen. u.a.
incitātor , ōris, m. (incito), der Anreizer, Aufhetzer, Fronto ... ... N. Amm. 28, 1, 51. Prud. perist. 10, 67: alio incitatore, Ggstz. suā sponte, Cypr. epist. 20, 3.
suscitātor , ōris, m. (suscito), der Erwecker, Tert. adv ... ... 14 u. 207, 1 a. Eccl.: Ggstz. nec mortuorum suscitator, sed vivorum avocator (Abrufer aus dem Leben), Tert. de carn. ...
concitātor , ōris, m. (concito), I) der Aufreger, Aufwiegler, tabernariorum, Cic. de domo 13: absol., Sen. de ira, 3, 2, 3. – II) der Erreger = Anstifter, seditionis, Cic.: ...
circitātor , ōris, m. = circitor, Gloss. III, 149, 30. Vgl. A. Funk in Wölfflins Archiv 8, 373.
citātōrium , ī, n. (citare), die Vorladung vor Gericht, Cod. Theod. 6, 28, 5.
illicitātor , ōris, m. (in u. licitor), der Scheinkäufer, der nur zum Schein auf etwas bietet, um einen andern Käufer höher zu treiben, Cic. de off. 3, 61; ep. 7, 2, 1; vgl. Paul ...
scīscitātor , ōris, m. (sciscitor), der Nachforscher, Untersucher, delicatae urinae, Mart. 3, 82, 16. – in geistiger Beziehung, minutissimus artium, Amm. 22, 16, 16: absol., Prud. cath. 7, 193.
exercitātor , ōris, m. (exercito), der Lehrmeister in etw., Plin. 23, 121: agilitatis, Plin. 35, 136.
sollicitātor , ōris, m. (sollicito), I) der Reizer zur Wollust, der Verführer, alienarum nuptiarum (fremder Frauen), ICt.: so auch absol. bei Sen. contr. 2, 15, 3. – II) der ...
pollicitātor , ōris, m. (pollicitor), der Versprecher, Verheißer, Corp. inscr. Lat. 8, 2353. Tert. adv. Iud. 1. u.a. Eccl.
resuscitātor , ōris, m. (resuscito), der Wiedererwecker von den Toten, Tert. de res. carn. 57. Augustin. serm. 125, 2.
excitātōrius , a, um (excito), anregend, ermunternd, exc. quidam labores, Augustin. epist. 26, 2.
exercitātōrius , a, um (exercito), zur Übung gehörig, basilica, Exerzierhaus, Corp. inscr. Lat. 7, 965.
āvocātor , ōris, m. (avoco), der Abrufer, nec mortuorum suscitator, sed vivorum avocator, Tert. carn. Christ. 5 extr.
incitātrīx , trīcis, f. (Femin. zu incitator), die Anreizerin, mit obj. Genet., libidinum, Lact. de ira dei 23, 22: licentiae, Nazar. pan. 34, 1: mit ad u. Akk., ad vitia, ...
concitātrīx , trīcis, f. (Femin. zu concitator), die Erregerin, erregend, eruca c. Veneris, Plin. 19, 154: concitatricem vim habet satyrion, Plin. 26, 96: invidia turbarum acerrima c., Amm. 21, 13, 12.
Buchempfehlung
Die Prosakomödie um das Doppelspiel des Dieners Truffaldino, der »dumm und schlau zugleich« ist, ist Goldonis erfolgreichstes Bühnenwerk und darf als Höhepunkt der Commedia dell’arte gelten.
44 Seiten, 3.80 Euro